چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل‌کننده ادراک بیماری در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع I انجام شد. نمونه پژوهش شامل 300 نفر (172 دختر و 128 پسر) از بیماران عضو انجمن دیابت ایران بودند. از شرکت‌کننده‌ها خواسته شد مقیاس دلبستگی بزرگسال (AAI؛ بشارت، 1384)، پرسشنامه کوتاه ادراک بیماری (Brief IPQ؛ بردبنت، پتریه، مین و وینمن، 2006) و مقیاس کیفیت زندگی (D-39؛ بویر و ارپ، 1997) را تکمیل کنند. بین سبک دلبستگی ایمن، کنترل شخصی و شناخت بیماری با کیفیت زندگی رابطه مثبت معنادار و بین سبک دلبستگی اجتنابی، سبک دلبستگی دوسوگرا، پی‌آمدها، ماهیت بیماری، نگرانی و پاسخ عاطفی با کیفیت زندگی رابطه منفی معنادار به دست آمد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد رابطه سبک‌های دلبستگی با کیفیت زندگی متأثر از زیرمقیاس‌های ادراک بیماری است. سبک‌های دلبستگی ایمن، دوسوگرا و اجتنابی و زیرمقیاس‌های ادراک بیماری در حد قابل قبولی واریانس کیفیت زندگی را در بیماران مبتلا به دیابت نوع I تبیین کردند. نتایج این پژوهش می-تواند در برنامه‌ریزی‌های پیشگیرانه و شناسایی افراد در معرض خطر و طراحی مداخلات درمانی روان‌شناختی، مفید باشد.

واژه‌های کلیدی: دیابت نوع I، دلبستگی، ادراک بیماری، کیفیت زندگی

متن کامل [PDF 1250 kb]   (4615 دریافت)    

---