دوره 12، شماره 1 - ( 3-1396 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 84-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
علی محمد ولیان1 
، منصور سودانی* 2، خدیجه شیرالی نیا3 ، رضا خجسته مهر3
، منصور سودانی* 2، خدیجه شیرالی نیا3 ، رضا خجسته مهر3
1- آموزش و پرورش
2- عضو گروه مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز ، sodani_m@scu.ac.ir
3- عضو گروه مشاوره دانشگاه شهید چمران اهواز
2- عضو گروه مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز ، sodani_m@scu.ac.ir
3- عضو گروه مشاوره دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده: (5593 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی فعّالسازی رفتاری بر کاهش علائم افسردگی، اجتناب شناختی – رفتاری و افزایش کیفیت زندگی انجام شد. تعداد 40 نفر از دانشجویان مبتلا به افسردگی پس از احراز شرایط پژوهش، انتخاب و در دو گروه درمان فعّالسازی رفتاری (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرارگرفتند. گروه آزمایشی، 8 جلسه درمان فعّالسازی رفتاری را دریافت‌کرد. شرکتکنندگان، مقیاس افسردگی بک (BDI-II)، پرسشنامۀ اجتناب شناختی-رفتاری (CBAD) و پرسشنامۀ کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) را در سه مرحلۀ پیشآزمون، پس‌آزمون و پیگیری تکمیل‌کردند. یافتههای پژوهش نشان داد که درمان فعّالسازی رفتاری بر روی کاهش نشانههای افسردگی و اجتناب شناختی- رفتاری اثربخش است امّا بر روی کیفیت زندگی تأثیر معنیداری ندارد. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، درمان فعالسازی رفتاری به شیوۀ گروهی، بر کاهش نشانههای افسردگی و اجتناب شناختی- رفتاری در دانشجویان مؤثّر است. نتایج این پژوهش میتواند برای متخصصان بالینی و مشاوران در مراکز مشاوره دانشگاهی تلویحات کاربردی داشته‌باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |