برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
2- واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران ، Ali.shaker@iau.ac.ir
3- گروه روان‌شناسی تربیتی و مشاوره، دانشگاه تهران
چکیده:   (24 مشاهده)
اختلال بدشکلی بدن یک اختلال روان‌پزشکی است که با اشتغال ذهنی به نقص تصوری در ظاهر فیزیکی یا ادراک تحریف‌شده از تن‌انگاره خود و تجربه هیجانات منفی در مورد ظاهر مشخص می‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه تأثیر پارادوکس‌درمانی (PTC) و درمان شناختی-رفتاری بر هیجانات منفی زنان مبتلا به اختلال بدشکلی بدنی بود. طرح پژوهش حاضر آزمایشی با پیش‌آزمون-پس‌آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری تمام زنان مبتلا به اختلال بدشکلی بدنی متقاضی جراحی زیبایی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های زیبایی شهر تهران در مهرماه تا آذرماه سال 1402 بود که از بین آن‌ها 45 نفر به روش هدفمند با درنظر گرفتن ملاک‌های ورود انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی در سه گروه پارادوکس‌درمانی، درمان شناختی-رفتاری و گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). از پرسش‌نامه‌های ارزیابی فراشناخت بدشکلی بدنی (ربیعی و همکاران، 2011) و هیجانات منفی (لویباند و لاویباند، 1995) برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. شرکت‌کنندگان در جلسات پارادوکس‌درمانی (8 جلسه) و درمان شناختی-رفتاری (8 جلسه) حضور یافتند. از تحلیل­واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 22 برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته ها نشان داد که هر دو درمان تأثیر معناداری بر کاهش استرس، اضطراب و افسردگی داشته‌اند و تعامل زمان و گروه نیز معنادار بود(01/0P) ، که بیانگر تفاوت الگوی تغییر هیجانات منفی در گروه‌هاست. نتایج آزمون تعقیبی دانت کاهش معنادار اضطراب، استرس و افسردگی در هر دو گروه درمانی نسبت به گروه کنترل را تأیید کرد (01/0P) ، با این تفاوت که پارادوکس‌درمانی اثر قوی‌تری در کاهش هیجانات منفی نشان داد. با توجه به اثربخشی پارادوکس‌درمانی، پیشنهاد می‌شود در درمان زنان مبتلا به اختلال بدشکلی بدن، توجه ویژه‌ای به تکنیک‌های این روش برای کاهش هیجانات منفی شود.
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1403/5/27 | ویرایش نهایی: 1404/6/14 | پذیرش: 1404/6/27 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1404/6/27

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.