چکیده در مطالعه حاضر با توجه به اثر تسهیل‌‌کننده صوت بر عملکرد شناختی افراد، تأثیر موسیقی به عنوان یکی از محرک‌های شنیداری معمول روی توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش، 30 دانش‌آموز پسر مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی، با استفاده از فرم گزارش معلم نظام سنجش مبتنی بر تجربه ایشنباخ (ASEBA-TRF؛ ایشنباخ و رسکورلا، 2001) انتخاب شدند. همچنین از ماتریس‌های پیش-رونده ریون (آناستازی، 1379) برای سنجش هوش آزمودنی‌ها و از آزمون تولز- پیرون و بوناردل (ایروانی، 1383) برای سنجش توجه انتخابی آن‌ها استفاده شد. مقایسه میزان توجه آزمودنی‌ها با قرار گرفتن در معرض سطوح متغیر مستقل (دو قطعه موسیقی تند و آرام) نشان داد که موسیقی آرام در 5 دقیقه دوم آزمایش میزان توجه انتخابی آزمودنی‌ها را افزایش داده است. علاوه بر آن، در پژوهش حاضر با مقایسه عملکرد سه گروه مورد مطالعه مشخص شد، موسیقی تند با گذر زمان از اثر کاهنده‌ای بر توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی برخوردار است.

واژه‌های کلیدی: اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی، توجه انتخابی، موسیقی

متن کامل [PDF 993 kb]   (3498 دریافت)