دوره 7، شماره 2 - ( 11-1391 )                   جلد 7 شماره 2 صفحات 50-41 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه شهید بهشتی
2- ، r_mansouri1985@yahoo.com
چکیده:   (11339 مشاهده)
چکیده
 با گسترش رویکرد روان‌شناسی مثبت‌نگر، توجه فزاینده‌ای به خوش‌بینی و ویژگی‌های شخصیتی مبتنی بر آن جلب شده ‌است. پژوهش‌ها حاکی از تفاوت بین افراد خوش‌بین و افراد بدبین در میزان توجه به اطلاعات و محرک‌های محیطی مثبت و منفی است. اما به علت ماهیت شناختی توجه، انتظارات و اهداف افراد نیز در توجه به محرک‌ها نقش دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تعاملی خوش‌بینی و هدفداری بر سوگیری توجه بود. به این منظور 60 شرکت‌کننده با استفاده از آزمون جهت‌گیری زندگی (LOT) به دو گروه خوش‌بین و بدبین تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان محرک‌های منفی و مثبتی را تماشا کردند که برای نیمی از آنها تداعی-کننده هدف بود و برای نیم دیگر این ویژگی را نداشت. الگوی حرکات چشم آنها با استفاده از دستگاه Eye-tracking مدل SMI مورد سنجش قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که افراد خوش‌بین هدفدار به طور معنادار بیشتر از خوش‌بین‌های بی‌هدف به محرک مثبت نگاه کردند ولی بدبین‌های هدفدار تفاوتی با افراد بی‌هدف نداشتند. در مورد محرک منفی نیز تفاوتی بین گروه‌ها مشاهده نشد. نتایج به‌دست آمده حاکی از اثرگذاری تعاملی خوش‌بینی و هدفمندی در سوگیری توجه افراد است و همچنین این دو به عنوان سازه‌های عاطفی و شناختی، اثر یکدیگر را تعدیل می‌کنند.
متن کامل [PDF 1272 kb]   (2826 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1392/2/7 | پذیرش: 1392/9/4 | انتشار: 1392/9/4

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر،دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق