اختلال اضطراب اجتماعی یکی از شایع­ترین اختلالات روانشناسی به شمار می­رود. هدف از اجرای این پژوهش بررسی روابط ساختاری عوامل روانی- اجتماعی مؤثر بر اضطراب اجتماعی بوده است که در آن مؤلفه­هایی همچون سبک­ والدگری مستبدانه، تنظیم هیجان، حساسیت اضطرابی، اجتناب رفتاری، حمایت اجتماعی ادراک‌شده و نشخوار ذهنی در قالب یک مدل مورد مطالعه قرار گرفته­اند.  مطالعۀ حاضر از نوع همبستگی با رویکرد تحلیل مسیر بود که در آن متغیرهای مورد مطالعه با اجرای پرسشنامه­­های علائم اضطراب اجتماعی، سبک­های فرزند پروری، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان، مقیاس حساسیت اضطرابی، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک‌شده، مقیاس اجتناب شناختی رفتاری و مقیاس پاسخ­های نشخواری روی ۴۱۰ (۲۱۰ دختر و ۲۰۰ پسر) دانشجوی مشغول به تحصیل دانشگاه تبریز موردبررسی قرار گرفته­اند و داده­های به‌دست‌آمده از طریق نرم­افزارهای آماری  SPSS_۲۱ و AMOS_۲۳ تحلیل شدند. نتایج تحلیل­ها نشان داد که اضطراب اجتماعی با درصد بالایی از معناداری (۰۰۱/۰>P) از سبک والدگری مستبدانه، ضعف در تنظیم هیجان و حساسیت اضطرابی اثر می­پذیرد و بر احساس فقدان حمایت اجتماعی، اجتناب رفتاری و نشخوار ذهنی اثر می­گذارد، همچنین احتساب شاخص­های برازش مدل نهایی نشان از برازندگی مطلوب مدل مورد مطالعه داشت. طبق نتایج مشخص می­شود که سبک والدگری مستبدانه به عنوان یک عامل زمینه­ای تا چه اندازه می­تواند به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم پیامدهای مخرب کوتاه و بلندمدتی در زمینه­های مربوط به تنظیم هیجان، حساسیت اضطرابی، رفتارهای اجتنابی، احساس حمایت اجتماعی و مهم­تر از همه، اضطراب اجتماعی ایجاد نماید.