دوره 13، شماره 1 - ( 5-1397 )                   جلد 13 شماره 1 صفحات 25-14 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

آمادگی اعتیاد بر مبنای الگوی غیرمعمول مضطرب‌تکانشگر اضطراب اجتماعی: نقش خشم و تکانشگری
تورج سپهوند*
استادیار، گروه روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه اراک، اراک، ایران. ، T-sepahvand@araku.ac.ir
واژه‌های کلیدی: اضطراب اجتماعی، الگوی غیرمعمول مضطرب‌تکانشگر، آمادگی اعتیاد، خشم
متن کامل [PDF 5161 kb]   (2772 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (5374 مشاهده)
متن کامل:   (1880 مشاهده)
مقدمه
اضطراب اجتماعی که به عنوان هراس اجتماعی نیز شناخته می‌شود پدیده‌ای است که با ترس و پریشانی شخص درباره ارزشیابی‌های بالقوه منفی دیگران مشخص می‌شود (دیوال، لامبرت، باخنر، کوهن و فینچمن، 2010). این اختلال شامل ترس شدید و پایدار از یک یا چند موقعیت اجتماعی یا عملکردی (کرمرس و رولوفس، 2016) و به عبارت دقیق‌تر، ترس شدید و مداوم از شرمنده‌شدن یا موشکافی و ارزیابی منفی‌شدن در موقعیت‌های اجتماعی یا در زمان انجام فعالیت‌هایی در حضور دیگران است (دارلیمپل و همکاران، 2011). 
ظاهراً تأکید بر اجتناب زیاد در افرادی که اختلال اضطراب اجتماعی دارند (اتوله، زاچاریا و منین، 2017)، موجب شده است افرادی را که الگوی اولیه این اختلال را دارند، به عنوان افرادی خجالتی، سلطه‌پذیر، بازداری‌شده و مخالف ریسک توصیف کنند (کشدان و مک‌نایت، 2010)، که از موقعیت‌های اجتماعی دوری یا با ترس و اضطراب شدید آن‌ها را تحمل می‌کنند (انجمن روان‌پزشکی آمریکا، 2015). با این حال، تحقیقات جدید نشان می‌دهند افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، از نظر کیفی واکنش‌ها و راهبردهای نظم‌بخشی متفاوتی را نسبت به موقیت‌های بین‌فردی نشان می‌دهند. این واکنش‌ها و راهبردها یا به وسیله رفتارهای مطیع و اجتنابی معمول یا با رفتارهای مسلط و خصمانه‌ای مشخص می‌شود (کاچین، نیومن و پین کاس، 2001) که بیانگر الگوی غیرمعمول اختلال اضطراب اجتماعی هستند (مورتبرگ، تیلفورث، ون‌زالک و کر، 2014). 
تحقیقات انجام‌شده نشان داده‌اند حدود 35 درصد از جمعیت غیربالینی که اضطراب اجتماعی دارند، رفتارهای مبتنی بر روی‌آوری تکانشگرانه را نشان می‌دهند که با این گروه غیرمعمول از نظر اجتماعی مضطرب‌تکانشگر انطباق دارند (کشدان، الهای و برین، 2008). این افراد، تازگی‌طلبانی پرخاشگر و تکانشگر هستند که در آن‌ها حالت خجالتی، بازداری و سلطه‌پذیری معمول در الگوی اولیه اضطراب اجتماعی وجود ندارد و در مقایسه با افرادی که اضطراب اجتماعی بازداری‌شده دارند، آسیب کارکردی و رفتارهای خطرناک بازداری‌نشده بیشتری را نشان می‌دهند (کشدان و مک‌نایت، 2010).
 به عبارتی، این زیرگروه از افراد که اضطراب اجتماعی دارند، رفتارهای پرخطر زیاد و وجود همزمان اختلال مصرف مواد را نشان می‌دهند (نیکولز، استایگر، ویلیامز، ریچاردسون و کمبورپولس، 2014). از طرف دیگر، سوء‌مصرف‌کنندگان مواد نیز نمرات بالاتری را در تکانشگری و اضطراب اجتماعی نشان می‌دهند (کارتاری، کاریا، بسوسا و پراجاپاتی، 2015)؛ بنابراین، اضطراب اجتماعی به عنوان عامل خطر اعتیاد، مصرف الکل و مشکلات زودهنگام مرتبط با این اختلالات در بین نوجوانان و جوانان مطرح شده است (کوق، بدوی، نیتکا، اکونور و استوارت، 2016). 
 مسئله اعتیاد نتیجه فرایندی است که در آن عوامل متعددی بر آن مؤثرند (سادوک و سادوک، 2007). در این ارتباط خشم به عنوان پاسخی هیجانی که نسبت به تقاضاهای ناخوشایند، پیامدهای نامطلوب و انتظارات برآورده‌نشده نشان داده می‌شود (سویکان، 2003 به نقل از دوران، ارگون، تکیر، کالیسکان و کاراداس، 2018)، متغیر مهمی است که مورد توجه جدی پژوهشگران قرار گرفته است.
 یافته‌های مختلفی وجود خشم و خصومت را در افرادی که اضطراب اجتماعی دارند نشان داده‌اند. این یافته‌ها نشان داده‌اند اضطراب اجتماعی به وسیله درک تعاملات اجتماعی به گونه رقابتی (راپی و هیمبرگ، 1997)، گوش‌به‌زنگی مفرط نسبت به علائم تهدید اجتماعی و اجتناب از تعاملاتی که ممکن است به طرد اجتماعی منجر شوند، مشخص می‌شود؛ بنابراین، این اختلال می‌تواند با احساسات خصمانه بیشتر نسبت به دیگران و ادراک شدید خصومت در دیگران مشخص شود، در حالی که ممکن است به دلیل ترس از طرد و پیامدهای منفی رفتار پرخاشگرانه، با سطوح نسبتاً پایین خشونت و پرخاشگری همراه باشد (دیوال و همکاران، 2010). 
با وجود چنین تصوراتی، تعدادی از محققان گزارش کرده‌اند یک زیرمجموعه مهم از افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، رفتارهای تناقض‌آمیز و همراه با فقدان بازداری رفتاری، از جمله سطوح زیاد خشم و پرخاشگری را نشان می‌دهند (کشدان، الهای و برین، 2008؛ کشدان و هافمن، 2008؛ کشدان، مک‌نایت، ریچی و هافمن، 2009؛ کشدان و مک‌نایت، 2010). همچنین، مشخص شده است که کودکانی که اضطراب اجتماعی دارند نیز از راهبردهای تنظیم هیجان به وسیله عمل پرخاشگرانه استفاده می‌کنند (کیل، ابسراند، توشن کافیر و اشمیتز، 2017)؛ بنابراین، افراد از نظر اجتماعی مضطرب، سطوح زیاد خشم و خصومت (گیلبرت و میلز، 2000؛ کاچین و همکاران، 2001؛ مسکوویچ، مک‌کابی، آنونی، روکا و سوینسون، 2008) و نیز بیان خشم غیرانطباقی (اروین، هیمبرگ، شنیر و لیبوویتز، 2003) در موقعیت‌های اجتماعی و غیر اجتماعی (کشدان و کولینز، 2010) دارند. 
به نظر می‌رسد خشم افرادی که اضطراب اجتماعی دارند می‌تواند با خطرپذیری و آمادگی اعتیاد آن‌ها مرتبط باشد. به طور کلی، مشخص شده است که افراد عصبانی تخمین‌های خوش‌بینانه‌ای از خطر دارند و انتخاب‌های همراه با خطرجویی را بیان می‌کنند و ترجیح می‌دهند (لرنر و کلتنر، 2001؛ شی، ایمونتایت، زانگ و سون، 2017). 
این خطرپذیری زیاد در افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، با تکانشگری و خشم مرتبط است (کلونینگر، پرزی‌بک، اسوراکیک و وتزل، 1994 به نقل از مورتبرگ و همکاران، 2014)؛ برای مثال، محققان در مطالعه‌ای درباره دانشجویان دانشگاه دریافتند که افرادی که اضطراب اجتماعی بازداری‌نشده و خطرپذیر دارند، نسبت به افرادی که اضطراب اجتماعی بازداری‌شده دارند یا افراد بدون اضطراب اجتماعی، مشکلات بیشتری را در مدیریت هیجانات منفی و تکانه‌های خصمانه نشان دادند. همچنین، در پیگیری‌ای سه‌ماهه، تعاملات اجتماعی بیشتر، اما در عین حال رفتار جنسی خطرناک، پرخاشگری و سوء‌مصرف مواد بیشتری را نشان دادند (کشدان و همکاران، 2008).
یکی دیگر از متغیرهایی که در تمایل به اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند دخیل است میزان تکانشگری آن‌هاست که به عنوان تمایل برای انجام رفتار ارادی با کمترین یا هیچ ملاحظه قبلی درباره پیامدهای آن (ریو و همکاران، 2018) تعریف می‌شود. محققان اظهار می‌کنند که رابطه بین تکانشگری و اختلالات اضطرابی هنوز بحث‌برانگیز است و به‌خوبی کشف نشده است؛ برای مثال، مفهوم‌پردازی‌های سنتی پیشنهاد می‌کنند که تکانشگری ممکن است رابطه‌ای منفی با اضطراب داشته باشد. با این حال، تداعی مربوط به تکانشگری در بیمارانی اختلالات اضطرابی دارند، وجود دارد. همچنین، اضطراب ممکن است تکانشگری را در افرادی که به فقدان بازداری رفتاری تمایل دارند تحت تأثیر قرار دهد (جاکوزکوویاک وجتن، لندوسکی، ویگلوژ و کوبالا، 2015). از طرفی، تکانشگری با کاهش تحمل در برابر هیجانات منفی و رفتار پرخطر زیاد در زمان پریشانی هیجانی مرتبط است (ذاکرمن و کولمن، 2000). 
از لحاظ نظری، افرادی که اضطراب اجتماعی زیاد دارند ممکن است برای مقابله با اضطراب و کاهش احتمال طرد اجتماعی و یا انگیزه‌های همرنگی ، به اعتیادهایی مانند نوشیدن الکل روی آورند، اما آن‌ها همچنین ممکن است به خاطر ترس از شرمندگی و فقدان بازداری رفتاری خود در زمان مسمومیت، از این کار اجتناب کنند. محققان معتقدند موضوع محوری در این زمینه، بی‌توجهی موقت افراد به پیامدهای بالقوه منفی آن است. به عبارت دیگر، میزان تکانشگری افراد این رابطه را تعدیل خواهد کرد، به گونه‌ای که اضطراب اجتماعی، مصرف الکل و مشکلات مرتبط با آن را فقط در سطوح بالای تکانشگری به طور مثبتی پیش‌بینی خواهد کرد (کوق و همکاران، 2016). 
محققان دیگر شواهدی یافته‌اند مبنی بر اینکه افرادی که اضطراب اجتماعی تکانشگر و بازداری‌نشده دارند، مشکلات شدیدتر سوء‌مصرف مواد را نسبت به دیگر افرادی که اضطراب اجتماعی دارند گزارش می‌کنند (کشدان و مک‌نایت، 2010). بدین ترتیب، افرادی که اختلال اضطراب اجتماعی دارند، در تلاش برای اجتناب از احساسات مضطربانه (کشدان، 2007)، رفتارهای تکانشگرانه و ریسک‌پذیری مانند سوء‌مصرف مواد را با هدف تنظیم کوتاه‌مدت و ظاهراً انطباقی اضطراب نشان می‌دهند که بهزیستی آن‌ها را در درازمدت به خطر می‌اندازد (کشدان و مک‌نایت، 2010). 
درمجموع، به نظر می‌رسد تکانشگری و خشم در افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند؛ برای مثال، اضطراب اجتماعی به صورت غیرمستقیم از طریق مشکلات کنترل تکانه ایجاد‌شده به وسیله هیجان، در خشم و پرخاشگری نقش دارد (دیکسون، طول، لی، کیمبرل، گراتس، 2017).
 از طرفی، به نظر می‌رسد خشم و تکانشگری در رفتارهای پرخطر و آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند نقش دارد. در این زمینه، کشدان و همکاران (2009) رفتارهای تکانشگرانه ریسک‌پذیر را در نمونه بزرگی از افرادی که تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی دارند کشف کردند. در این مطالعه 21 درصد نمونه، پرخاشگری زیاد و سطوح متوسط تکانشگری جنسی را گزارش کردند. آن‌ها همچنین مشکلات شدید سوء‌مصرف مواد را تصدیق کردند. علاوه بر این، وجود ظرفیت‌های خود‌کنترلی قوی‌تر (و تکانشگری کمتر) در افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، آن‌ها را از پرخاشگری و خود‌درمانی با الکل و داروها محافظت می‌کند (آیدوک و همکاران، 2000)؛ بنابراین، خشم و تکانشگری افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، می‌تواند با میزان آمادگی اعتیاد آن‌ها مرتبط باشد. درنتیجه، هدف اصلی این پژوهش تبیین آمادگی اعتیاد بر مبنای الگوی غیرمعمول مضطرب‌تکانشگر اضطراب اجتماعی با توجه به خشم و تکانشگری بود.

روش
جامعه آماری، نمونه و روش اجرای پژوهش
 برای انجام این پژوهش از طرح همبستگی و مطالعه پیش‌بینی استفاده شده است. ابتدا از بین تمام دانشجویان دانشگاه اراک تعداد 470 نفر به شیوه نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و پس از ارائه توضیحات لازم به آن‌ها، پرسش‌نامه هراس اجتماعی کونور، مقیاس آمادگی اعتیاد زرگر، مقیاس خشم نوواکا و مقیاس تکانشگری دیکمن درباره آن‌ها اجرا شد. با توجه به عودت‌ندادن تعدادی از پرسش‌نامه‌ها یا ناکامل‌بودن آن‌ها، 450 نفر از این افراد بررسی شدند. پس از بررسی پرسش‌نامه‌های اجرا‌شده، در‌نهایت 119 نفر از شرکت‌کنندگانی که اولاً، اضطراب اجتماعی داشتند (نمره 19 و بیشتر) و ثانیاً، مقیاس دروغ‌سنج آمادگی اعتیاد آن‌ها نیز بدون مشکل بود، مطالعه و بررسی شد و داده‌های گردآوری‌شده از آن‌ها با استفاده از رگرسیون چندگانه همزمان تحلیل شد. 

ابزارها
مقیاس آمادگی اعتیاد
وید و بوچر (1992) مقیاس آمادگی اعتیاد را ساخته‌اند. مقیاس ایرانی آمادگی به اعتیاد این پرسش‌نامه را نیز زرگر (2016) با توجه به شرایط روانی‌اجتماعی جامعه ایرانی ساخته است. این پرسش‌نامه 36 ماده به اضافه پنج ماده دروغ‌سنج (مواد 12، 13، 15، 21 و 33) دارد. 
نمره‌گذاری هر سؤال به صورت لیکرتی از صفر (کاملاً مخالفم) تا 3 (کاملاً موافقم) انجام می‌شود. این شیوه نمره‌گذاری در سؤالات 6، 12، 15 و 21 معکوس انجام می‌شود. برای به‌دست‌آوردن نمره کلی پرسش‌نامه باید مجموع نمرات تمامی سؤالات به جزء سوالات مقیاس دروغ‌سنج را با هم جمع کرد. این نمره دامنه‌ای از صفر تا 108 را خواهد داشت که نمرات بیشتر نشانگر آمادگی به اعتیاد بیشتر در فرد است و برعکس.
 این پرسش‌نامه دو گروه معتاد و غیرمعتاد را به‌خوبی از یکدیگر متمایز کرده است که بیانگر روایی ملاکی آن است. روایی سازه آن نیز از طریق همبسته‌کردن آن با مقیاس 25‌ماده‌ای فهرست علائم بالینی 45/0 گزارش شده است. پایایی این مقیاس با استفاده از روش آلفای کرونباخ 90/0 گزارش شد که در حد مطلوب است (زرگر، 2016). این مقیاس بین نمرات آمادگی اعتیاد کارکنانی که تجربه مصرف مواد داشته‌اند و کارکنانی که چنین تجربه‌ای نداشته‌اند تفاوت معناداری نشان داده است که روایی قابل قبول آن را نشان می‌دهد. همچنین پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 90/0 گزارش شده است (زرگر، نجارین و نعامی، 2009). 

پرسش‌نامه هراس اجتماعی 
پرسش‌نامه هراس اجتماعی را که کونور و همکاران (2000) ساخته‌اند. شامل سؤالاتی است که ترس، اجتناب و ناراحتی فیزیولوژیکی را می‌سنجد. هرکدام از 17 سؤال آن در یک مقیاس از صفر تا 4: اصلاً، کمی، تاحدی، خیلی زیاد و بی‌نهایت نمره‌گذاری می‌شود که نمرات بیشتر با آشفتگی بیشتر تطابق دارد. به این ترتیب، نمره کل مقیاس از صفر تا 68 است. 
نمره 19 این مقیاس بین آزمودنی‌هایی که اضطراب اجتماعی دارند و گروه کنترل تمایز ایجاد می‌کند. پایایی درونی این آزمون برای آزمودنی‌هایی که هراس اجتماعی دارند از 87/0 تا 94/0 و برای گروه کنترل 82/0 تا 90/0 گزارش شده است. روایی سازه آن نیز با ثابت‌کردن اینکه سطوح متفاوت شدت هراس اجتماعی با سطوح متفاوت نمرات این مقیاس منعکس می‌شود نشان داده شده است (کونور و همکاران، 2000). در ایران پایایی این آزمون از طریق آلفای کرونباخ و بازآزمایی به ترتیب 98/0 و 84/0 به دست آمده است و روایی آن از طریق همبستگی با آزمون اضطراب چک‌لیست 90‌ماده‌ای 83/0 به دست آمد (حسنوند عموزاده، 2017).

مقیاس خشم نوواکو
مقیاس خشم نوواکو (1994) یک ابزار خود‌گزارشی است که شامل 25 سؤال است که به موقعیت‌های برانگیزاننده خشم برمی‌گردد (هورنسفلد، موریس و کرایمت، 2011). این سؤالات، شدت خشم را می‌سنجد و موقعیت‌هایی را توصیف می‌کند که می‌توانند به طور بالقوه خشم را برانگیزند. پاسخ‌دهندگان شدت خشم را روی یک مقیاس چهار‌درجه‌ای لیکرتی از هرگز تا همیشه که به ترتیب از 1 تا 4 نمره‌گذاری می‌شوند گزارش می‌کنند. انواع برانگیختگی‌های مدنظر این پرسش‌نامه در ارتباط با نادیده‌گرفته‌شدن، بی‌عدالتی، ناکامی، ویژگی‌های آزاردهنده دیگران و تحریکات به عنوان حوزه‌های محتوایی آن هستند، اما شاخص روان‌شناسی محض، شامل نمره کل پرسش‌نامه است. نمرات بیشتر نیز خشم بیشتر را می‌سنجد (مولر، نوواکو، هینولا-نیلسن و هوگارد، 2016). 
پایایی و روایی این آزمون را محققان مختلف تأیید کرده‌اند (مولر و همکاران، 2016؛ هورنسفلد و همکاران، 2011). پایایی درونی آزمون 95/0 گزارش شده است (مولر و همکاران، 2016). همچنین، پایایی آن با روش آلفای کرونباخ برابر با 86/0 و با روش بازآزمایی برابر با 73/0 گزارش شده است. روایی سازه آزمون نیز از طریق همبستگی با آزمون پرخاشگری باس و پری 78/0 به دست آمد و روایی محتوایی آن را هم متخصصان تأیید کرده‌اند (ملک‌پور، زنگنه و آقابابایی، 2012).

مقیاس تکانشگری دیکمن
این مقیاس را (دیکمن، 1990) ساخته است و 23 سؤال دارد. این مقیاس درواقع شامل دو آزمون مجزای تکانشگری کارآمد (11 سؤال) و تکانشگری ناکارآمد (12 سؤال) است که به صورت درست/نادرست نمره‌گذاری می‌شود (دیکمن، 1990). با این حال، برای اندازه‌گیری دقیق‌تر میزان تکانشگری افراد، سؤالات آن در مقیاس پنج‌درجه‌ای لیکرت به صورت صفر برای کاملاً نادرست تا 4 برای کاملاً درست نمره‌گذاری شده است.
 


 


 


 

 با معکوس‌کردن نمره‌گذاری سؤالات مربوط به تکانشگری کارآمد، این مقیاس به صورت آزمون واحدی برای تکانشگری ناکارآمد استفاده می‌شود که نمرات بیشتر تکانشگری ناکارآمد بیشتر را نشان می‌دهد. پایایی مقیاس تکانشگری کارآمد 74/0 و تکانشگری ناکارآمد 85/0 گزارش شده است (دیکمن، 1990). در ایران اختیاری و همکاران (2008) آلفای کرونباخ دو خرده‌مقیاس این ابزار، یعنی تکانشگری کارآمد و تکانشگری ناکارآمد را بین 43/0 تا 76/0 نزد دو گروه سالم و معتاد گزارش کرده‌اند. این مقیاس با دیگر مقیاس‌های تکانشگری مانند مقیاس تکانشگری بارات-5‌ همبستگی 64/0 را نشان داده است که بیانگر روایی قابل قبول آن است (دیکمن، 1990).

یافته­‌ها
روش‌های آمار توصیفی و استنباطی برای بررسی داده‌های به‌دست‌آمده استفاده شده است. ابتدا شاخص‌های توصیفی وضعیت سنی و اضطراب اجتماعی (به عنوان متغیر کنترل) مربوط به گروه بررسی‌شده، در جدول شماره 1 گزارش شده است. 
تحلیل‌های توصیفی جدول شماره 1 نشان می‌دهد گروه بررسی‌شده با میانگین سنی 13/21 سال و انحراف استاندارد 76/1، از لحاظ اضطراب اجتماعی میانگین 11/32 و انحراف استاندارد 07/10 داشته است، که این میانگین بیشتر از نمره برش (نمره 19) پرسش‌نامه اضطراب اجتماعی، برای مشخص‌شدن وجود اضطراب اجتماعی در اعضای گروه نمونه است. در ادامه شاخص‌های توصیفی متغیرهای آمادگی اعتیاد (به عنوان متغیر ملاک) و خشم و تکانشگری (به عنوان متغیرهای پیش‌بین) در جدول شماره 2 و همبستگی این متغیرها با یکدیگر در جدول شماره 3 گزارش شده است.
جدول شماره 2 میانگین و انحراف استاندارد متغیرهای آمادگی اعتیاد، خشم و تکانشگری را نشان می‌دهد. جدول شماره 3 نیز همبستگی بین این متغیرها را نشان می‌دهد. همان‌طور که مشاهده می‌شود بین خشم و آمادگی اعتیاد همبستگی مثبت و معنادار (41/0=r) و بین تکانشگری و آماگی اعتیاد نیز همبستگی مثبت و معنادار (61/0=r) وجود داشت. بین خشم و تکانشگری نیز به عنوان متغیرهای پیش‌بین پژوهش، همبستگی مثبت و معناداری (54/0=r) وجود داشت. تمام این همبستگی‌ها در سطح 01/0>P معنی‌دار هستند. 
به منظور بررسی فرضیه‌های پژوهش و تعیین سهم خشم و تکانشگری در پیش‌بینی آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شد. قبل از اجرای رگرسیون پیش‌فرض‌های مربوط به آن بررسی شد. از جمله این پیش‌فرض‌ها آزمون کولموگروف اسمیرنوف است که شرط عادی‌بودن توزیع متغیرها را در سطح 01/0 >P نشان داد. پیش‌‌‌‌‌‌‌‌فرض دیگر در ارتباط با وجود هم‌خطی در متغیرهای پیش‌بین است. در این باره نیز با وجود همبستگی معنادار بین متغیرهای خشم و تکانشگری (54/0=r)، این همبستگی خیلی زیاد نبود و شاخص تحمل آن برابر با 708/0 و بیشتر از 1/0 بود. 


 


 

بر این اساس، نگرانی خاصی درباره احتمال وجود هم‌خطی متغیرها نیز وجود نداشت. علاوه بر این، استقلال خطاها با استفاده از آزمون دوربین واتسون نیز مقدار 136/2 را نشان داد که در دامنه 5/1 تا 5/2 قرار دارد و این پیش‌فرض نیز برقرار بود؛ بنابراین، با توجه به وجود این پیش­فرض‌ها و امکان استفاده از رگرسیون، جدول شماره 4 خلاصه مدل و نتایج تحلیل واریانس مربوط به رگرسیون چندگانه متغیرهای مدنظر را نشان می‌دهد.
همان‌طور که در جدول شماره 4 مشاهده می‌شود، خشم و تکانشگری حدود 38 درصد از واریانس آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند را پیش‌بینی کردند (395/35=F و 001/0>P). در ادامه ضرایب رگرسیون این متغیرها به عنوان متغیرهای پیش‌بین آمادگی اعتیاد نیز در جدول شماره 5 آمده است.
جدول شماره 5 نیز نتایج ضرایب رگرسیون متغیرهای پیش‌بین آمادگی اعتیاد را نشان می‌دهد. بررسی این ضرایب نشان داد تکانشگری با ضریب بتای 542/0 سهم معناداری در پیش‌بینی آمادگی اعتیاد افرادی دارد که اضطراب اجتماعی دارند و خشم در این پیش‌بینی سهم معناداری ندارد؛ بنابراین، متغیر اصلی در پیش‌بینی آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند میزان تکانشگری آن‌هاست.

بحث
این پژوهش به دنبال تبیین آمادگی اعتیاد بر مبنای الگوی غیرمعمول مضطرب‌تکانشگر اضطراب اجتماعی با توجه به نقش خشم و تکانشگری بوده است. تحلیل‌های انجام‌شده نشان داد خشم و تکانشگری حدود 38 درصد از واریانس آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند را پیش‌بینی می‌کند. با این حال، تکانشگری متغیر اصلی در پیش‌بینی آمادگی اعتیاد آن‌ها بود و مطابق با آنچه الگوی غیرمعمول مضطرب‌تکانشگر اضطراب اجتماعی عنوان می‌کند، نقش مهمی در آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند و آسیب‌های مربوط به آن دارد.
این نتیجه، با دیدگاه‌های جدید مربوط به اضطراب اجتماعی همخوانی دارد (کشدان و مک‌نایت، 2010؛ کشدان و همکاران، 2009؛ کشدان و همکاران، 2008). تحقیقات انجام‌شده نیز با نتیجه ذکر‌شده همخوان هستند. از جمله اینکه، محققان درمجموع اضطراب اجتماعی را به عنوان عامل خطر برای اعتیاد و مشکلات مرتبط با آن مطرح کرده‌اند (کوق و همکاران، 2016). مهم‌تر اینکه، مشخص شده است که افرادی که الگوی مضطرب‌تکانشگر اضطراب اجتماعی دارند، آسیب‌های مختلف کارکردی و نیز رفتارهای پرخطر بدون بازداری زیادی نشان می‌دهند (کارتاری و همکاران، 2015؛ نیکولز و همکاران، 2014؛ کشدان و مک‌نایت، 2010).
بر مبنای چنین دیدگاه‌ها و تحقیقاتی، ارتباط بین تکانشگری و آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند به صورت‌های مختلفی تبیین می‌شود. اعتقاد بر این است که اضطراب، تکانشگری را در افراد متمایل به فقدان بازداری رفتاری تحت تأثیر قرار می‌دهد (جاکوزکوویاک وجتن و همکاران، 2015) و تکانشگری نیز با کاهش تحمل در برابر هیجانات منفی و نیز رفتار پرخطر زیاد در زمان پریشانی هیجانی (زاکرمن و کولمن، 2000)، خطراتی مانند اعتیاد را تشدید می‌کند. همچنین، فرض شده است که افرادی که اضطراب اجتماعی زیادی دارند ممکن است به دلایل مختلفی مانند نیاز به مقابله با اضطراب و کاهش احتمال طرد اجتماعی و یا با انگیز‌های دیگری، به اعتیاد و نوشیدن الکل روی آورند. 
با این حال، فرض درست‌تر و محتمل‌تر این است که این تکانشگری است که با نقش مؤثری که بر میزان توجه افراد به پیامدهای منفی رفتارهای خود دارد، رابطه بین اضطراب اجتماعی و مشکلات مرتبط با اعتیاد و مصرف الکل را تعدیل می‌کند. درنتیجه، افرادی که اضطراب اجتماعی دارند همراه با تکانشگری زیاد، بیشتر به اعتیاد و مصرف الکل روی می‌آورند (کوق و همکاران، 2016). تبیین دیگر این است که افرادی که اضطراب اجتماعی دارند تلاش می‌کنند از هیجانات و احساسات مضطربانه اجتناب کنند (کشدان، 2007). درنتیجه، رفتارهای تکانشگرانه و ریسک‌پذیری مانند اعتیاد و مصرف مواد را نشان می‌دهند که می‌تواند با تنظیم اضطراب به صورت کوتاه‌مدت برای آن‌ها سازگارانه و انطباقی باشد. در حالی که در درازمدت سلامت و بهزیستی آن‌ها را به خطر می‌اندازد (کشدان و مک‌نایت، 2010).
همچنین، از آنجا که تعداد زیادی از افرادی که اضطراب اجتماعی دارند در جست‌وجوی اطلاعات و تجارب جدید، بدون توجه به خطرات دخیل در آن، تصمیمات تکانشی می‌گیرند (کشدان و هافمن، 2008) و از طرفی، افراد تکانشگر تمایل دارند رفتارها را با کمترین ملاحظه درباره پیامدهای آن‌ها (ریو و همکاران، 2018) انجام دهند، ممکن است افرادی که این اختلال را دارند نسبت به رفتارهای پرخطری مانند اعتیاد مستعد باشند. 
یافته دیگر این پژوهش این بود که متغیر خشم با وجود داشتن رابطه معنادار با آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، نقش معناداری در پیش‌بینی آن نداشت. در این زمینه، تحقیقات مختلفی ارتباط خشم و رفتارهای پرخطری مانند اعتیاد را در افراد از نظر اجتماعی مضطرب تأیید کرده‌اند (مورتبرگ و همکاران، 2014). محققان دیگری (کشدان و همکاران، 2008؛ کشدان و همکاران، 2009) نیز ارتباط خشم، پرخاشگری و تکانشگری با مشکلات سوء‌مصرف مواد را در تعداد زیادی از افرادی که اضطراب اجتماعی دارند تصدیق کرده‌اند؛ بنابراین، می‌توان انتظار داشت که خشم، به‌ویژه همراه با تکانشگری، با رفتارهای پرخطر و تمایل به اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند مرتبط باشد. 
درباره ارتباط خشم و آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند نیز تبیین‌های چندی وجود دارد. از جمله اینکه اعتقاد بر این است که افراد عصبانی تخمین‌های خوش‌بینانه‌ای از خطر دارند و انتخاب‌های همراه با خطرجویی را ترجیح می‌دهند (لرنر و کلتنر، 2001؛ شی و همکاران، 2017). درنتیجه، آن‌ها ممکن است خطر مسئله‌ای مانند اعتیاد را ناچیز شمرده و در شرایط خشم و عصبانیت، آمادگی بیشتری برای ارتکاب رفتارهای مربوط به اعتیاد و مصرف مواد نشان دهند. با این حال، بهتر است چنین تبیینی با احتیاط مطرح شود، چراکه نقش خشم در کنار تکانشگری برای پیش‌بینی تمایل به اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، چندان برجسته نبود. 
این مسئله اولاً، به دلیل همبستگی پایین‌تر خشم در مقایسه با همبستگی تکانشگری با آمادگی اعتیاد این افراد بوده است که در تحلیل رگرسیون نیز خشم سهم معناداری را نشان نداده است. ثانیاً، به نظر می‌رسد تکانشگری یک صفت شخصیتی برجسته‌ است که در بیشتر شرایط در انتخاب‌های رفتاری افرادی که اضطراب اجتماعی دارند، بدون توجه به پیامدهای خطرناک آن دخیل است. در حالی که خشم در بسیاری از موارد تحت تأثیر محرک‌های خاصی برانگیخته می‌شود و اگر آن محرک‌ها وجود نداشته باشند، افراد نیز خشم کمتر و انتخاب‌ها و تمایلات رفتاری خطرناک و آمادگی اعتیاد کمتری را نشان خواهند داد؛ بنابراین، شاید به همین دلیل تکانشگری در مقایسه با خشم نقش مهم‌تری در آمادگی اعتیاد افراد داشته است. تبیین دیگر این است که شاید خشم، از طریق تشدید تکانشگری، به صورت غیرمستقیم بر آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند مؤثر واقع می‌شود و ارتباط آن کمتر به صورت مستقیم نشان داده می‌شود. با این حال، بهتر است چنین تبیینی پس از انجام مطالعات علّی و با درنظرگرفتن متغیرهای مهم دیگری که بر چنین روابطی مؤثرند، به عنوان یک تبیین جدی تقویت شود.
از محدودیت‌های عمده این پژوهش، دشواری در کنترل تمامی متغیرهای مزاحم و جدا‌کردن نقش آن‌ها از متغیرهای پیش‌بین این پژوهش با توجه به ماهیت طرح همبستگی استفاده‌شده بود. همچنین، می‌توان به کمبود سوابق پژوهشی و دیدگاه‌های نظری، به‌ویژه درباره ارتباط بین خشم و آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند اشاره کرد؛ بنابراین، پیشنهاد می‌شود در پژوهش‌های بعدی با طرح پژوهش‌های کنترل‌شده‌تر و مطالعات ّ دقیق‌تر، روابط بین این متغیرها بررسی شود. همچنین، پیشنهاد می‌شود به فواید بالینی توجه به سطح خشم و تکانشگری افرادی که اضطراب اجتماعی دارند ملاحظه جدی شود. از آنجا که ممکن است افرادی که اضطراب اجتماعی خطرپذیر و تکانشگر دارند، به‌راحتی درمان را جست‌وجو نکنند یا از درمان‌های موجود برای اضطراب اجتماعی و اعتیاد احتمالی همراه با آن به‌خوبی بهره‌مند نشوند، لازم است با هدف به حداکثر‌رساندن دقت تشخیص و نتایج پیشگیری و درمان این مشکلات، توجه بیشتری به سنجش سطح خشم و تکانشگری آن‌ها شود.

ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
برای رعایت اصول اخلاقی در این پژوهش، ضمن بیان هدف کلی پژوهش و آزادی مشارکت در آن، از لحاظ محرمانه‌ماندن اطلاعات به آزمودنی‌ها اطمینان داده شد.

حامی مالی
این پژوهش بدون حمایت مالی مؤسسه یا سازمان خاصی و با هزینه شخصی نویسنده در دانشگاه اراک انجام شده است.

سپاسگزاری
از تمامی کسانی که محقق را در انجام این مطالعه یاری کردند، به‌ویژه از شورای پژوهشی اداره کل زندان‌های استان مرکزی که با حمایت فکری و معنوی خود و با رویکردی پیش‌گیرانه مشوق انجام چنین مطالعه‌ای بوده است، سپاسگزارم.



 
References
  1. American Psychiatric Association. (2015). [Diagnostic and statistical manual of mental disorders (Persian)] [H. Hashemi Minaabad, D. Arab Ghahghahestani, Persian trans.]. Tehran: Roshd.
  2. Ayduk, O., Mendoza-Denton, R., Mischel, W., Downey, G., Peake, P. K., & Rodriguez, M. (2000). Regulating the interpersonal self: Strategic self-regulation for coping with rejection sensitivity. Journal of Personality and Social Psychology, 79(5), 776-92. [DOI:10.1037/0022-3514.79.5.776] [PMID]
  3. Connor, K. M., Davidson, J. R. T., Churchill, L. E., Sherwood, A., Foa, E., & Weisler, R. H. (2000). Psychometric properties of the Social Phobia Inventory (SPIN): New self-rating scale. British Journal of Psychiatry, 176(4), 379-86. [DOI:10.1192/bjp.176.4.379] [PMID]
  4. Cremers, H. R., & Roelofs, K. (2016). Social anxiety disorder: A critical overview of neurocognitive research. Wiley Interdisciplinary Reviews: Cognitive Science, 7(4), 218-32. [DOI:10.1002/wcs.1390] [PMID]
  5. Curry, L. A., & Youngblade, L. M. (2006). Negative affect, risk perception, and adolescent risk behavior. Journal of Applied Developmental Psychology, 27(5), 468-85. [DOI:10.1016/j.appdev.2006.06.001]
  6. Dalrymple KL, Galione J, Hrabosky J, Chelminski I, Young D, O’brien E, et al. (2011). Diagnosing social anxiety disorder in the presence of obesity: Implications for a proposed change in DSM-5. Depression and Anxiety, 28(5), 377-82. [DOI:10.1002/da.20794] [PMID]
  7. DeWall, C. N., Buchner, J. D., Lambert, N. M., Cohen A. S., & Fincham, F. D. (2010). Bracing for the worst, but behaving the best: Social anxiety, hostility, and behavioral aggression. Journal of Anxiety Disorders, 24(2), 260-8. [DOI:10.1016/j.janxdis.2009.12.002] [PMID]
  8. Dickman, S. J. (1990). Functional and dysfunctional impulsivity: Personality and cognitive correlates. Journal of Personality and Social Psychology, 58(1), 95-102. [DOI:10.1037/0022-3514.58.1.95] [PMID]
  9. Dixon, L. J., Tull, M. T,. Lee, A. A., Kimbrel, N. A., & Gratz, K. L. (2017). The role of emotion-driven impulse control difficulties in the relation between social anxiety and aggression. Journal of Clinical Psychology, 73(6), 722-32. [DOI:10.1002/jclp.22372] [PMID]
  10. Duran, S., Ergün, S., Tekir, O., Çalışkan, T., & Karadaş, A. (2018). Anger and tolerance levels of the inmates in prison. Archives of Psychiatric Nursing, 32(1), 66-70. [DOI:10.1016/j.apnu.2017.09.014]
  11. Ekhtiari, H., Safaei, H., Esmaeeli Djavid, G., Atefvahid, M. K., Edalati, H., & Mokri, A. (2008). [Reliability and validity of persian versions of eysenck, barratt, dickman and zuckerman questionnaires in assessing risky and impulsive behaviors (Persian)]. Iran University of Medical Sciences, 14(3), 326-36
  12. Erwin, B. A., Heimberg, R. G., Schneier, F. R., & Liebowitz, M. R. (2003). Anger experience and expression in social anxiety disorder: Pretreatment profile and predictors of attrition and response to cognitive-behavioral treatment. Behavior Therapy, 34(3), 331-50. [DOI:10.1016/S0005-7894(03)80004-7]
  13. Gilbert, P., & Miles, J. N. V. (2000). Sensitivity to social put-down: Its relationship to perceptions of social rank, shame, social anxiety, depression, anger and self-other blame. Personality and Individual Differences, 29(4), 757-74. [DOI:10.1016/S0191-8869(99)00230-5]
  14. Hassanvand Amouzadeh M. (2017). [Evaluation of validity and reliability of social phobia inventory among students in Payame Noor University of Lorestan (Persian)]. Journal of Fasa University of Medical Sciences, 7(2), 181-9.
  15. Hornsveld, R. H. J., Muris, P., & Kraaimaat, F. W. (2011). The novaco anger scale–provocation inventory (1994 Version) in Dutch forensic psychiatric patients. Psychological Assessment, 23(4), 937-44. [DOI:10.1037/a0024018] [PMID]
  16. Jakuszkowiak-Wojten, K., Landowski, J., Wiglusz, M. S., & Cubała, W. J. (2015). Impulsivity and anxiety disorders: A critical review. Psychiatria Danubina, 27(1), 452-5.
  17. Kachin, K. E., Newman, M. G., & Pincus, A. L. (2001). An interpersonal problem approach to the division of social phobia subtypes. Behavior Therapy, 32(3), 479-501. [DOI:10.1016/S0005-7894(01)80032-0]
  18. Kartari, P., Karia, S., Desousa, A., & Prajapati, N. (2015). Social anxiety and impulsivity amongst internet addicts and substance. Paripex-Indian Journal of Research, 4(2), 43-4.
  19. Kashdan, T. B. & McKnight, P. E. (2010). The darker side of social anxiety: When aggressive impulsivity prevails over shy inhibition. Current Directions in Psychological Science, 19(1), 47-50. [DOI:10.1177/0963721409359280]
  20. Kashdan, T. B. (2007). Social anxiety spectrum and diminished positive experiences: Theoretical synthesis and meta-analysis. Clinical Psychology Review, 27(3), 348-65. [DOI:10.1016/j.cpr.2006.12.003] [PMID]
  21. Kashdan, T. B., & Collins, R. L. (2010). Social anxiety and the experience of positive emotion and anger in everyday life: An ecological momentary assessment approach. Anxiety, Stress, & Coping, 23(3), 259-72. [DOI:10.1080/10615800802641950] [PMID]
  22. Kashdan, T. B., & Hofmann, S. G. (2008). The high novelty seeking, impulsive subtype of generalized social anxiety disorder. Depression and Anxiety, 25(6), 535-41. [DOI:10.1002/da.20382] [PMID]
  23. Kashdan, T. B., Elhai, J. D., & Breen, W. E. (2008). Social anxiety and disinhibition: An analysis of curiosity and social rank appraisals, approach-avoidance conflicts, and disruptive risk-taking behavior. Journal of Anxiety Disorders, 22(6), 925-39. [DOI:10.1016/j.janxdis.2007.09.009] [PMID] [PMCID]
  24. Kashdan, T. B., McKnight, P. E., Richey, J. A., & Hofmann, S. G. (2009). When social anxiety disorder co-exists with risk-prone, approach behavior: Investigating a neglected, meaningful subset of people in the national comorbidity survey-replication. Behaviour Research and Therapy, 47(7), 559-68. [DOI:10.1016/j.brat.2009.03.010] [PMID] [PMCID]
  25. Keil, V., Asbrand, J., TuschenCaffier, B., & Schmitz, J. (2017). Children with social anxiety and other anxiety disorders show similar deficits in habitual emotional regulation: Evidence for a transdiagnostic phenomenon. European Child and Adolescent Psychiatry, 26(7), 749-57. [DOI:10.1007/s00787-017-0942-x] [PMID]
  26. Keough, M. T., Badawi, G., Nitka, D., O’Connor, R. M., & Stewart, S. H. (2016). Impulsivity increases risk for coping-motivated drinking in undergraduates with elevated social anxiety. Personality and Individual Differences, 88(1), 45-50. [DOI:10.1016/j.paid.2015.08.036] [PMID] [PMCID]
  27. Lerner, J. S., & Keltner, D. (2001). Fear, anger, and risk. Journal of Personality and Social Psychology, 81(1), 146-59. [DOI:10.1037/0022-3514.81.1.146] [PMID]
  28. Malekpour, M., Zangeneh, S., & Aghababaei, S. (2012). [A study of the psychometric properties of novaco anger questionnaire (short form) in Isfahan (Persian)]. Journal of Researches of Cognitive and Bihavioral Sciences, 2(1), 1-8.
  29. Meortberg, E., Tillfors, M., Van Zalk, N. & Kerr, M. (2014). An atypical anxious-impulsive pattern of social anxiety disorder in an adult clinical population. Scandinavian Journal of Psychology, 55(4), 350-6. [DOI:10.1111/sjop.12117] [PMID]
  30. Moeller, S. B., Novaco, R. W., Heinola-Nielsen, V., & Hougaard, H. (2016). Validation of the novaco anger scale– provocation inventory (Danish) with nonclinical, clinical, and offender samples. Assesment, 23(5), 624-36. [DOI:10.1177/1073191115583713] [PMID]
  31. Moscovitch, D., McCabe, R., Antony, M., Rocca, L., & Swinson, R. (2008). Anger experience and expression across the anxiety disorders. Depression and Anxiety, 25(2), 107-13. [DOI:10.1002/da.20280]
  32. Nicholls, J., Staiger, P. K., Williams, J. S., Richardson, B., & Kambouropoulos, N. (2014). When social anxiety co-occurs with substance use: Does an impulsive social anxiety subtype explain this unexpected relationship? Psychiatry Research, 220(3), 909-14. [DOI:10.1016/j.psychres.2014.08.040] [PMID]
  33. Novaco, R. W. (1994). Anger as a risk factor for violence among the mentally disordered. In J. Monahan & H. J. Steadman (Eds.), Violence and Mental Disorder: Developments in Risk Assessment (pp. 21-61). Chicago: University of Chicago.
  34. O’Toole, M. S., Zachariae, R., & Mennin, D. S. (2017). Social anxiety and emotion regulation flexibility: Considering emotion intensity and type as contextual factors. Anxiety, Stress & Copping, 30(6), 716-24. [DOI:10.1080/10615806.2017.1346792] [PMID]
  35. Rapee, R. M., & Heimberg, R. G. (1997). A cognitive-behavioral model of anxiety in social phobia. Behaviour Research and Therapy, 35(8), 741-56. [DOI:10.1016/S0005-7967(97)00022-3]
  36. Ryu, H., Lee. J. Y., Choi, A. Park, S., Kim, D. J., & Choi, J. S. (2018). The relationship between impulsivity and internet gaming disorder in young adults: Mediating effects of interpersonal relationships and depression. Internatinal Journal of Environmental Research and Public Health, 15(3), 458-68. [DOI:10.3390/ijerph15030458]
  37. Sadock, b. J., & Sadock, V. A. (2007). Kaplan Sadock’s synopsis of psychiatry behavioral sciences (Persian)] [F. Rezaei, Persian trans.]. Tehran: Arjmand.
  38. She, S., Eimontaite, I., Zhang, D., & Sun, Y. (2017). Fear, anger, and risk preference reversals: An experimental study on a Chinese sample. Frontiers in Psychology, 8, 1371. [DOI:10.3389/fpsyg.2017.01371] [PMID] [PMCID]
  39. Weed, N. C., & Butcher, J. N. (1992). New measures for assessing alcohol and drug abuse with the MMPI-2: The APS and AAS. Journal of Personality Assessment, 58(2), 389-404. [DOI:10.1207/s15327752jpa5802_15] [PMID]
  40. Zargar, Y. (2016). [Construction and validation of the Iranian scale of readiness for addiction (Persian)]. Paper presented at The second conference of the Iranian Psychological Association, Tehran, Iran, 25 February 2016. 
  41. Zargar, Y., Najarian, B., & Naam, A. Z. (2009). [Relationship between personality characteristics (excitement, expression, psychological hardiness), religious attitude and marital satisfaction with drug addiction preparedness in employees of an industrial company in Ahwaz (Persian)]. Journal of Educational Sciences and Psychology, 15(1), 99-120.
  42. Zuckerman, M., & Kuhlman, M. D. (2000). Personality and risk-taking: Common biosocial factors. Journal of Personality, 68(6), 999-1029. [DOI:10.1111/1467-6494.00124] [PMID]
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/6/22 | پذیرش: 1396/11/21 | انتشار: 1397/1/1
فهرست منابع
1. American Psychiatric Association. (2015). [Diagnostic and statistical manual of mental disorders (Persian)] [H. Hashemi Minaabad, D. Arab Ghahghahestani, Persian trans.]. Tehran: Roshd.
2. Ayduk, O., Mendoza-Denton, R., Mischel, W., Downey, G., Peake, P. K., & Rodriguez, M. (2000). Regulating the interpersonal self: Strategic self-regulation for coping with rejection sensitivity. Journal of Personality and Social Psychology, 79(5), 776-92. [DOI:10.1037/0022-3514.79.5.776] [PMID] [DOI:10.1037/0022-3514.79.5.776]
3. Connor, K. M., Davidson, J. R. T., Churchill, L. E., Sherwood, A., Foa, E., & Weisler, R. H. (2000). Psychometric properties of the Social Phobia Inventory (SPIN): New self-rating scale. British Journal of Psychiatry, 176(4), 379-86. [DOI:10.1192/bjp.176.4.379] [PMID] [DOI:10.1192/bjp.176.4.379]
4. Cremers, H. R., & Roelofs, K. (2016). Social anxiety disorder: A critical overview of neurocognitive research. Wiley Interdisciplinary Reviews: Cognitive Science, 7(4), 218-32. [DOI:10.1002/wcs.1390] [PMID] [DOI:10.1002/wcs.1390]
5. Curry, L. A., & Youngblade, L. M. (2006). Negative affect, risk perception, and adolescent risk behavior. Journal of Applied Developmental Psychology, 27(5), 468-85. [DOI:10.1016/j.appdev.2006.06.001] [DOI:10.1016/j.appdev.2006.06.001]
6. Dalrymple KL, Galione J, Hrabosky J, Chelminski I, Young D, O'brien E, et al. (2011). Diagnosing social anxiety disorder in the presence of obesity: Implications for a proposed change in DSM-5. Depression and Anxiety, 28(5), 377-82. [DOI:10.1002/da.20794] [PMID] [DOI:10.1002/da.20794]
7. DeWall, C. N., Buchner, J. D., Lambert, N. M., Cohen A. S., & Fincham, F. D. (2010). Bracing for the worst, but behaving the best: Social anxiety, hostility, and behavioral aggression. Journal of Anxiety Disorders, 24(2), 260-8. [DOI:10.1016/j.janxdis.2009.12.002] [PMID] [DOI:10.1016/j.janxdis.2009.12.002]
8. Dickman, S. J. (1990). Functional and dysfunctional impulsivity: Personality and cognitive correlates. Journal of Personality and Social Psychology, 58(1), 95-102. [DOI:10.1037/0022-3514.58.1.95] [PMID] [DOI:10.1037/0022-3514.58.1.95]
9. Dixon, L. J., Tull, M. T,. Lee, A. A., Kimbrel, N. A., & Gratz, K. L. (2017). The role of emotion-driven impulse control difficulties in the relation between social anxiety and aggression. Journal of Clinical Psychology, 73(6), 722-32. [DOI:10.1002/jclp.22372] [PMID] [DOI:10.1002/jclp.22372]
10. Duran, S., Ergün, S., Tekir, O., Çalışkan, T., & Karadaş, A. (2018). Anger and tolerance levels of the inmates in prison. Archives of Psychiatric Nursing, 32(1), 66-70. [DOI:10.1016/j.apnu.2017.09.014] [DOI:10.1016/j.apnu.2017.09.014]
11. Ekhtiari, H., Safaei, H., Esmaeeli Djavid, G., Atefvahid, M. K., Edalati, H., & Mokri, A. (2008). [Reliability and validity of persian versions of eysenck, barratt, dickman and zuckerman questionnaires in assessing risky and impulsive behaviors (Persian)]. Iran University of Medical Sciences, 14(3), 326-36
12. Erwin, B. A., Heimberg, R. G., Schneier, F. R., & Liebowitz, M. R. (2003). Anger experience and expression in social anxiety disorder: Pretreatment profile and predictors of attrition and response to cognitive-behavioral treatment. Behavior Therapy, 34(3), 331-50. [DOI:10.1016/S0005-7894(03)80004-7] [DOI:10.1016/S0005-7894(03)80004-7]
13. Gilbert, P., & Miles, J. N. V. (2000). Sensitivity to social put-down: Its relationship to perceptions of social rank, shame, social anxiety, depression, anger and self-other blame. Personality and Individual Differences, 29(4), 757-74. [DOI:10.1016/S0191-8869(99)00230-5] [DOI:10.1016/S0191-8869(99)00230-5]
14. Hassanvand Amouzadeh M. (2017). [Evaluation of validity and reliability of social phobia inventory among students in Payame Noor University of Lorestan (Persian)]. Journal of Fasa University of Medical Sciences, 7(2), 181-9.
15. Hornsveld, R. H. J., Muris, P., & Kraaimaat, F. W. (2011). The novaco anger scale–provocation inventory (1994 Version) in Dutch forensic psychiatric patients. Psychological Assessment, 23(4), 937-44. [DOI:10.1037/a0024018] [PMID] [DOI:10.1037/a0024018]
16. Jakuszkowiak-Wojten, K., Landowski, J., Wiglusz, M. S., & Cubała, W. J. (2015). Impulsivity and anxiety disorders: A critical review. Psychiatria Danubina, 27(1), 452-5.
17. Kachin, K. E., Newman, M. G., & Pincus, A. L. (2001). An interpersonal problem approach to the division of social phobia subtypes. Behavior Therapy, 32(3), 479-501. [DOI:10.1016/S0005-7894(01)80032-0] [DOI:10.1016/S0005-7894(01)80032-0]
18. Kartari, P., Karia, S., Desousa, A., & Prajapati, N. (2015). Social anxiety and impulsivity amongst internet addicts and substance. Paripex-Indian Journal of Research, 4(2), 43-4.
19. Kashdan, T. B. & McKnight, P. E. (2010). The darker side of social anxiety: When aggressive impulsivity prevails over shy inhibition. Current Directions in Psychological Science, 19(1), 47-50. [DOI:10.1177/0963721409359280] [DOI:10.1177/0963721409359280]
20. Kashdan, T. B. (2007). Social anxiety spectrum and diminished positive experiences: Theoretical synthesis and meta-analysis. Clinical Psychology Review, 27(3), 348-65. [DOI:10.1016/j.cpr.2006.12.003] [PMID] [DOI:10.1016/j.cpr.2006.12.003]
21. Kashdan, T. B., & Collins, R. L. (2010). Social anxiety and the experience of positive emotion and anger in everyday life: An ecological momentary assessment approach. Anxiety, Stress, & Coping, 23(3), 259-72. [DOI:10.1080/10615800802641950] [PMID] [DOI:10.1080/10615800802641950]
22. Kashdan, T. B., & Hofmann, S. G. (2008). The high novelty seeking, impulsive subtype of generalized social anxiety disorder. Depression and Anxiety, 25(6), 535-41. [DOI:10.1002/da.20382] [PMID] [DOI:10.1002/da.20382]
23. Kashdan, T. B., Elhai, J. D., & Breen, W. E. (2008). Social anxiety and disinhibition: An analysis of curiosity and social rank appraisals, approach-avoidance conflicts, and disruptive risk-taking behavior. Journal of Anxiety Disorders, 22(6), 925-39. [DOI:10.1016/j.janxdis.2007.09.009] [PMID] [PMCID] [DOI:10.1016/j.janxdis.2007.09.009]
24. Kashdan, T. B., McKnight, P. E., Richey, J. A., & Hofmann, S. G. (2009). When social anxiety disorder co-exists with risk-prone, approach behavior: Investigating a neglected, meaningful subset of people in the national comorbidity survey-replication. Behaviour Research and Therapy, 47(7), 559-68. [DOI:10.1016/j.brat.2009.03.010] [PMID] [PMCID] [DOI:10.1016/j.brat.2009.03.010]
25. Keil, V., Asbrand, J., TuschenCaffier, B., & Schmitz, J. (2017). Children with social anxiety and other anxiety disorders show similar deficits in habitual emotional regulation: Evidence for a transdiagnostic phenomenon. European Child and Adolescent Psychiatry, 26(7), 749-57. [DOI:10.1007/s00787-017-0942-x] [PMID] [DOI:10.1007/s00787-017-0942-x]
26. Keough, M. T., Badawi, G., Nitka, D., O'Connor, R. M., & Stewart, S. H. (2016). Impulsivity increases risk for coping-motivated drinking in undergraduates with elevated social anxiety. Personality and Individual Differences, 88(1), 45-50. [DOI:10.1016/j.paid.2015.08.036] [PMID] [PMCID] [DOI:10.1016/j.paid.2015.08.036]
27. Lerner, J. S., & Keltner, D. (2001). Fear, anger, and risk. Journal of Personality and Social Psychology, 81(1), 146-59. [DOI:10.1037/0022-3514.81.1.146] [PMID] [DOI:10.1037/0022-3514.81.1.146]
28. Malekpour, M., Zangeneh, S., & Aghababaei, S. (2012). [A study of the psychometric properties of novaco anger questionnaire (short form) in Isfahan (Persian)]. Journal of Researches of Cognitive and Bihavioral Sciences, 2(1), 1-8.
29. Meortberg, E., Tillfors, M., Van Zalk, N. & Kerr, M. (2014). An atypical anxious-impulsive pattern of social anxiety disorder in an adult clinical population. Scandinavian Journal of Psychology, 55(4), 350-6. [DOI:10.1111/sjop.12117] [PMID] [DOI:10.1111/sjop.12117]
30. Moeller, S. B., Novaco, R. W., Heinola-Nielsen, V., & Hougaard, H. (2016). Validation of the novaco anger scale– provocation inventory (Danish) with nonclinical, clinical, and offender samples. Assesment, 23(5), 624-36. [DOI:10.1177/1073191115583713] [PMID] [DOI:10.1177/1073191115583713]
31. Moscovitch, D., McCabe, R., Antony, M., Rocca, L., & Swinson, R. (2008). Anger experience and expression across the anxiety disorders. Depression and Anxiety, 25(2), 107-13. [DOI:10.1002/da.20280] [DOI:10.1002/da.20280]
32. Nicholls, J., Staiger, P. K., Williams, J. S., Richardson, B., & Kambouropoulos, N. (2014). When social anxiety co-occurs with substance use: Does an impulsive social anxiety subtype explain this unexpected relationship? Psychiatry Research, 220(3), 909-14. [DOI:10.1016/j.psychres.2014.08.040] [PMID] [DOI:10.1016/j.psychres.2014.08.040]
33. Novaco, R. W. (1994). Anger as a risk factor for violence among the mentally disordered. In J. Monahan & H. J. Steadman (Eds.), Violence and Mental Disorder: Developments in Risk Assessment (pp. 21-61). Chicago: University of Chicago.
34. O'Toole, M. S., Zachariae, R., & Mennin, D. S. (2017). Social anxiety and emotion regulation flexibility: Considering emotion intensity and type as contextual factors. Anxiety, Stress & Copping, 30(6), 716-24. [DOI:10.1080/10615806.2017.1346792] [PMID] [DOI:10.1080/10615806.2017.1346792]
35. Rapee, R. M., & Heimberg, R. G. (1997). A cognitive-behavioral model of anxiety in social phobia. Behaviour Research and Therapy, 35(8), 741-56. [DOI:10.1016/S0005-7967(97)00022-3] [DOI:10.1016/S0005-7967(97)00022-3]
36. Ryu, H., Lee. J. Y., Choi, A. Park, S., Kim, D. J., & Choi, J. S. (2018). The relationship between impulsivity and internet gaming disorder in young adults: Mediating effects of interpersonal relationships and depression. Internatinal Journal of Environmental Research and Public Health, 15(3), 458-68. [DOI:10.3390/ijerph15030458] [DOI:10.3390/ijerph15030458]
37. Sadock, b. J., & Sadock, V. A. (2007). Kaplan Sadock's synopsis of psychiatry behavioral sciences (Persian)] [F. Rezaei, Persian trans.]. Tehran: Arjmand.
38. She, S., Eimontaite, I., Zhang, D., & Sun, Y. (2017). Fear, anger, and risk preference reversals: An experimental study on a Chinese sample. Frontiers in Psychology, 8, 1371. [DOI:10.3389/fpsyg.2017.01371] [PMID] [PMCID] [DOI:10.3389/fpsyg.2017.01371]
39. Weed, N. C., & Butcher, J. N. (1992). New measures for assessing alcohol and drug abuse with the MMPI-2: The APS and AAS. Journal of Personality Assessment, 58(2), 389-404. [DOI:10.1207/s15327752jpa5802_15] [PMID] [DOI:10.1207/s15327752jpa5802_15]
40. Zargar, Y. (2016). [Construction and validation of the Iranian scale of readiness for addiction (Persian)]. Paper presented at The second conference of the Iranian Psychological Association, Tehran, Iran, 25 February 2016.
41. Zargar, Y., Najarian, B., & Naam, A. Z. (2009). [Relationship between personality characteristics (excitement, expression, psychological hardiness), religious attitude and marital satisfaction with drug addiction preparedness in employees of an industrial company in Ahwaz (Persian)]. Journal of Educational Sciences and Psychology, 15(1), 99-120.
42. Zuckerman, M., & Kuhlman, M. D. (2000). Personality and risk-taking: Common biosocial factors. Journal of Personality, 68(6), 999-1029. [DOI:10.1111/1467-6494.00124] [PMID] [DOI:10.1111/1467-6494.00124]
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر،دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق