دوره 15، شماره 2 - ( 10-1399 )
جلد 15 شماره 2 صفحات 63-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2- گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، dr.oreyzi@edu.ui.ac.ir
2- گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، dr.oreyzi@edu.ui.ac.ir
چکیده: (939 مشاهده)
در فرایند کانون ارزیابی، ارزیاب‌ها در تمرین‌های شبیه‌سازی‌شده، مهارت‌های رفتاری مرتبط با شغل را در شرکت‌کننده ارزیابی می‌کنند. ارتباط بین‌فردی، نقطه‌ی اتکای بسیاری از تمرینات در کانون ارزیابی است. با این وجود، در مورد چگونگی شکل‌گیری این ارتباطات و رفتار شرکتکنندگان در این راستا اطلاعات اندکی وجود دارد. تعاملات بین‌فردی می‌تواند در طیفی از کنترل تا پیوند عاطفی متغیر باشد و با توجه به این دو بعد، افراد از رفتار ساخت رابطه یا ارتباط مستقیم استفاده می‌کنند. به همین دلیل این پژوهش به بررسی اثر متغیرهای کنترل و پیوند عاطفی در تمرین ایفای نقش کانون‌های توسعه‌ای بر ساخت رابطه و ارتباط مستقیم در شرکتکنندگان کانون ارزیابی می‌پردازد. شرکتکنندگان 94 دانشجوی دوره‌ی کارشناسی مدیریت و روانشناسی بودند که در تمرین ایفای نقش در کانون ارزیابی سنجش می‌شدند و ارزیابان 12 نفر بودند. مداخله پژوهشی شامل هشت سناریوی طراحی شده برای کنترل پایین و بالا بود که در آن‌ها دستورالعمل‌ها در مورد پیوند عاطفی به دو نفر ایفاگر نقش داده شده بود. برای سنجش ساخت رابطه و ارتباط مستقیم از پرسش‌نامه‌ی توصیف رفتار رهبر استفاده شد. نتایج حاصل از رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که در تمریناتی که دستورالعمل‌ها، پیوند عاطفی پایین را موجب می‌شود، رفتار ساخت ارتباط بیشتر بروز می‌یابد، چنین نتیجه‌ای برای دستورالعمل‌ها با کنترل پایین هم صحیح است و باعث رفتارهای ارتباط مستقیم بیشتری می‌شود. مطالعه‌ی حاضر به دنبال بررسی تعامل فرد و موقعیت در تمرینات AC بود و در سطح عملی این مطالعه، راهنمایی مبتنی بر شواهد و ارزشمند برای گسترش شبیه‌سازی بین‌فردی مؤثرتر در کانون ارزیابی ارائه داد.
شماره‌ی مقاله: 4
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |