سه شنبه 4 اردیبهشت 1403
| English
دوره 16، شماره 1 - ( 8-1400 )
جلد 16 شماره 1 صفحات 53-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- گروه روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، m.fatehizade@edu.ui.ac.ir
3- دانشگاه دل نورت، بارانکیلا، کلمبیا.
2- گروه روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، m.fatehizade@edu.ui.ac.ir
3- دانشگاه دل نورت، بارانکیلا، کلمبیا.
چکیده: (1207 مشاهده)
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی رویکرد وجودی _ انسانگرای می بر گرایش به خیانت در مردان خیانتکار بود. روش پژوهش حاضر، مورد منفرد (طرح B _ A) بود.جامعه آماری پژوهش، مردان درگیر در خیانت زناشویی در شهرستان شاهیندژ در سال 1400 بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، سه نفر برای مشارکت در درمان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه نگرش به خیانت زناشویی وایتلی (ATIS) بود. درمان می به صورت انفرادی، هر هفته دو جلسه به مدت 120 تا 160 دقیقه بر روی اعضا اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تجزیه و تحلیل شد. تحلیل دیداری نمودارهای متغیر گرایش به خیانت در مرحله مداخله شیب نزولی دارد و شاخص پایایی تغییر هر دو متغیر نیز بزرگتر از 96/1 است.همچنین درصد بهبودی کلی در متغیر گرایش به خیانت 66/41 است؛ لذا تاثیرِ درمان می بر این متغیر از لحاظ آماری معنادار است. براساس یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که درمانگران می توانند از رویکرد وجودی _ انسانگرای می به عنوان یک رویکرد کارآمد، جهت کاهش گرایش به خیانت در فرد یا زوج درگیر در خیانت زناشویی استفاده کنند.
شماره‌ی مقاله: 4
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
دو فصلنامه روانشناسی معاصر
تهران، سیدخندان، ابتدای سهروردی شمالی، کوچه سلطانی (قرقاول)، پلاک ٣٧، طبقه سوم، كدپستی : 1555716755
دفتر دوفصلنامه روانشناسی معاصر، نشریه انجمن روانشناسی ایران
تلفن (ناشر):
سایت: https://bjcp.ir
ایمیل: ravanshenasi.moaser@gmail.com
