سه شنبه 28 فروردین 1403
| English
دوره 16، شماره 1 - ( 8-1400 )
جلد 16 شماره 1 صفحات 143-129 |
برگشت به فهرست نسخه ها
کبری محمدی1 
، مسعود شهبازی* 2، مریم غلامزاده جفره1
، مسعود شهبازی* 2، مریم غلامزاده جفره1
1- گروه مشاوره، واحد اهواز دانشگاه آزاد اسلامی ، اهواز، ایران
2- گروه مشاوره، واحد مسجد سلیمان دانشگاه آزاد اسلامی ، مسجد سلیمان، ایران ، masoudshahbazi66@yahoo.com
2- گروه مشاوره، واحد مسجد سلیمان دانشگاه آزاد اسلامی ، مسجد سلیمان، ایران ، masoudshahbazi66@yahoo.com
چکیده: (1075 مشاهده)
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی بین فردی بر روی خود کنترلی و ابراز وجود دانش آموزان دختر دارای رفتارهای خود آسیب‌رسان ارجاع داده شده به مرکز مشاوره‌ی ناحیه‌ی ۳ شهر اهواز بود. در این پژوهش چهار دانش آموز با روش نمونه‌گیری داوطلبانه-هدف‌مند و بر اساس ملاک‌های ورود و خروج انتخاب شدند. طرح تحقیق تجربی تک موردی از نوع خط پایه‌ی چندگانه بود. روان‌درمانی بین فردی در ده جلسه به دانش‌آموزان آموزش داده شد و آن‌ها به مقیاس خودکنترلی (تانجنی، 2004) و پرسش‌نامه‌ی خود‌گزارشی ابراز وجود ( هرزبرگر و همکاران، 1984) در سه مرحله‌ی خط پایه، در حین آموزش و پیگیری دو ماهه پاسخ دادند. داده‌ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که آموزش روان‌درمانی بین فردی باعث افزایش خود کنترلی با درصد بهبودی کلی 96/37، و افزایش ابراز وجود با درصد بهبودی کلی 04/51 در چهار دانش‌آموز شده است. شاخص‌های تغییر پایا هم حاکی از معناداربودن تغییر، بهبود خود کنترلی و افزایش ابراز وجود است. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمانگران می‌توانند از روان‌درمانی بین فردی به‌عنوان رویکردی کارامد، جهت کاهش رفتارهای خود آسیب‌رسان در دانش آموزان استفاده کنند.
شماره‌ی مقاله: 10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
دو فصلنامه روانشناسی معاصر
تهران، سیدخندان، ابتدای سهروردی شمالی، کوچه سلطانی (قرقاول)، پلاک ٣٧، طبقه سوم، كدپستی : 1555716755
دفتر دوفصلنامه روانشناسی معاصر، نشریه انجمن روانشناسی ایران
تلفن (ناشر):
سایت: https://bjcp.ir
ایمیل: ravanshenasi.moaser@gmail.com
