هدف این پژوهش بررسی رابطه آسیب‌پذیری روانشناختی با سندرم متابولیک و نقش واسطه‌ای رفتارهای سلامت، استرس مزمن و علایم افسردگی در رابطه بین آسیب‌پذیری روانشناختی و سندرم متابولیک بود. تعداد 199 نفر از بستگان درجه یک بزرگسال بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در این پژوهش شرکت کردند. شخصیت نوع D، خشم/خصومت و نورزگرایی در پژوهش حاضر به عنوان آسیب‌پذیری روانشناختی در نظر گرفته شدند. رفتارهای سلامت شامل ورزش، مصرف سیگار و رفتار نشستن بود. سندرم متابولیک بر اساس ملاک‌های سومین پنل درمان بزرگسالان در برنامه ملی آموزش کلسترول (NCEP ATP-III) و با استفاده از آزمایش خون و اندازه‌گیری فشارخون و دور شکم شرکت‌کنندگان تعیین شد. شرکت‌کنندگان به سوالات مقیاس استرس مزمن (CSS)، مقیاس شخصیت نوع D (DS-14)، مولفه نورزگرایی پرسشنامه تجدید نظر شده شخصیت آیسنک- فرم کوتاه (EPQ-RS)، مولفه افسردگی مقیاس افسردگی- اضطراب- استرس (DASS)، و مولفه خشم/خصومت پرسشنامه SCL-90-R پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که آسیب‌پذیری روانشناختی به طور مستقیم سندرم متابولیک را پیش‌بینی نمی‌کند ولی از طریق استرس مزمن و علایم افسردگی پیش‌بینی‌کننده سندرم متابولیک است. به بیان دیگر، استرس مزمن و علایم افسردگی، اما نه رفتارهای سلامت، نقش واسطه‌ای در رابطه بین آسیب‌پذیری روا‌نشناختی با سندرم متابولیک داشتند. بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان استرس مزمن و علایم افسردگی را به عنوان ساز و کار‌های زیربنایی مرتبط‌کننده‌ صفات نامطلوب شخصیت با سندرم متابولیک مطرح کرد.

واژه‌های کلیدی: شخصیت نوع D، نورزگرایی، خشم/خصومت، استرس

متن کامل [PDF 356 kb]   (۶۳۹۰ دریافت)    

---