---

با همگانی شدن عرضه اینترنت در اوایل دهه نود میلادی، مساله استفاده مفرط و آسیب شناسانه از این فناوری توجه روانشناسان را به خود جلب کرد. از آن زمان تا کنون، پدیده اعتیاد به اینترنت در کشورهای مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق، هدف، اولاً بررسی میزان شیوع اعتیاد به اینترنت در میان دختران دبیرستانی شهر تهران، و ثانیاً مقایسه دختران معتاد و غیرمعتاد در متغیرهای تنهایی، عزت نفس و مهارتهای اجتماعی است. بدین منظور، ۹۳۹ دختر دبیرستانی در سه پایه و سه رشته از پنج منطقه شهر تهران به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، و به چهار مقیاس آزمون اعتیاد به اینترنت (یانگ، ۱۹۹۸)، تنهایی UCLA (راسل، ۱۹۹۶)، عزت نفس رزنبرگ (۱۹۶۵) و مهارتهای اجتماعی (متسون، ۱۹۸۳) پاسخ دادند. از ۴۳۵ کاربر اینترنت، ۱۴ نفر معتاد به اینترنت شناخته شدند. بنابراین نرخ شیوع اعتیاد به اینترنت در میان دختران دبیرستانی شهر تهران ۲/۳ درصد می باشد. بر اساس مشخصات جمعیت شناختی، ۱۴ کاربر معمولی (غیرمعتاد) و ۱۴ غیرکاربر با گروه معتاد همتا شدند و با استفاده از تحلیل واریانس مورد مقایسه قرار گرفتند. بین تنهایی و عزت نفس سه گروه، تفاوت معناداری به دست نیامد. در مهارتهای اجتماعی، سه گروه در مؤلفه های رفتارهای نوع دوستانه، ترس از رابطه با همسالان و برتری طلبی تفاوت معناداری را نشان ندادند، ولی معتادان از دو گروه دیگر به طور معنادار رفتارهای اجتماعی نامناسب بیشتری را نشان دادند، و میزان سرکشی آنها نیز به طور معنادار از کاربران معمولی بیشتر بود.

---

هدف اصلی این پژوهش بررسی روابط بین حمایت اجتماعی، خودکارآمدی تحصیلی، استرس تحصیلی و سلامت روانی- جسمانی بود که در قالب یک مدل پیشنهادی به روش تحلیل معادلات ساختاری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سیصد و بیست دانشجو (۱۸۸ دختر، ۱۳۲ پسر) در این پژوهش شرکت داشتند. از دانشجویان خواسته شد به پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان (CASEA؛ اُوِن و فرانمن، ۱۹۸۸)، مقیاس حمایت اجتماعی (SSA؛ ثامتی، نجاریان و شکرکن، ۱۳۷۶)، پرسشنامه استرس‌زاهای دانشجویی (SSQ؛ پولادی ری‌ شهری، ۱۳۷۴) و پرسشنامه سلامت روانی- جسمانی (SF-۳۶؛ ویر، ۱۹۹۶) پاسخ دهند. نتایج این پژوهش نشان داد که سطوح بالاتر سلامت روانی و جسمانی از طریق نمرات بالاتر حمایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی و نمرات پایین‌تر استرس تحصیلی پیش‌بینی می‌شود. همچنین، رابطه بین حمایت اجتماعی و سلامت روانی- جسمانی از طریق خودکارآمدی تحصیلی و استرس تحصیلی و رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و سلامت روانی- جسمانی از طریق استرس تحصیلی میانجی‌گری می‌شود. تمام روابط بین متغیرها نیز از نظر آماری معنادار بوده و متغیرهای پیش‌بین مدل، ۱۹/۰ از واریانس سلامت روانی و جسمانی را تبیین کردند.