دوره 12، شماره 1 - ( 3-1396 )                   جلد 12 شماره 1 صفحات 52-38 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه روانشناسی، واحد بهشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بهشهر ، Mahmodian.mina@yahoo.com
2- گروه روانشناسی، دانشگاه اصفهان
3- گروه روانشناسی، واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
چکیده:   (5990 مشاهده)
اختلالات خوردن از بیماری‌های روانی مزمن و رو به رشد است. یکی از انواع فرعی اختلال خوردن پر اشتهای روانی است که به موجب آن،  فرد بین رژیم گرفتن افراطی و پرخوری شدید در نوسان است. هدف این پژوهش مقایسۀ اثربخشی طرحوارۀ درمانی و درمان شناختی و رفتاری بر علائم اختلال خوردن در بیماران پر اشتهای روانی با توجه به پیوند والدینی بودهاست. روش کار و مواد این پژوهش بدین شرحند: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون -پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعۀ آماری شامل بیماران دارای اختلال خوردن مراجعه کننده  به مراکز مشاوره و کلینیکهای رواندرمانی درمانی شهر تهران است که در ردۀ سنی 16 الی 23 سال قرار دارند. تعداد بیماران دارای پروندۀ پزشکی 72 نفر بودهاست.  بعد از غربالگری، تعداد 39 بیمار با توجه به تشخیص روانپزشک و ملاکهای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به روش در دسترس انتخاب شدند. بیماران در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل با توجّه به سن و تعداد رفتار جبرانی نامناسب در هفته همتاسازی شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه (1- پیوند والدینی 2- سیاهۀ اختلال خوردن و 3- طرحوارههای یانگ) و مصاحبه تشخیصی بر اساس ملاکهای تشخیص اختلال خوردن و تشخیص روان پزشک بود. یافتههای این پژوهش از این قرارند: طرحوارۀ درمانی نسبت به درمان شناختی رفتاری در کاهش علائم اختلال خوردن در بیماران دارای پیوند بیش حمایتگر نسبت به مراقبت کم در مؤلّفه نارضایتی از بدن دارای اثربخشی و ماندگاری بیشتری بودهاست. (05/0> 001/0:p ; 430/0=f). نتیجۀ این پژوهش این است که بیمارانی با پیوند والدینی بیش حمایتگر  به طرحوارۀ درمانی بهتر پاسخ داده-اند،  از این رو به درمانگران توصیه میشود که رویکرد طرحواره را با رویکرد های سیستمی و روابط شیء به صورت تلفیقی به کار گیرند
متن کامل [PDF 720 kb]   (3995 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1395/8/26 | پذیرش: 1397/2/25 | انتشار: 1397/3/13

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر،دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق