چهارشنبه 29 فروردین 1403
| English
دوره 12، شماره 2 - ( 11-1396 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 141-128 |
برگشت به فهرست نسخه ها
الهه گودرز ناصری1 
، امید شکری* 2، سامان کمری3
، امید شکری* 2، سامان کمری3
1- کارشناس ارشد، گروه روانشناسی تربیتی و تحولی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی تربیتی و تحولی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. ، oshokri@yahoo.com
3- دکترا، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی تربیتی و تحولی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. ، oshokri@yahoo.com
3- دکترا، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
چکیده: (4792 مشاهده)
هدف مطالعه حاضر با هدف آزمون نقش تعدیل‌کننده جهت‌گیری‌های هدف پیشرفت در رابطه بین جنس و خودناتوان‌سازی تحصیلی انجام شد.
مواد و روش ها در مطالعه همبستگی حاضر، ۳۲۰ دانشجو (۱۵۴ پسر و ۱۶۶ دختر) با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای به مقیاس خودناتوان‌سازی تحصیلی و پرسش‌نامه هدف پیشرفت پاسخ دادند. بر اساس منطق پیشنهادی، به منظور تعیین اینکه آیا رابطه بین جنس و خودناتوان‌سازی تابعی از جهت‌گیری‌های هدف پیشرفت است یا خیر، از چند طرح تحلیل رگرسیون سلسله‌مراتبی استفاده شد.
یافته ها نتایج تحلیل رگرسیون سلسله‌مراتبی با تأکید بر معناداری آماری رابطه بین جنس و خودناتوان‌سازی نشان داد دانشجویان پسر در مقایسه با دانشجویان دختر بیشتر از راهبرد خودناتوان‌سازی تحصیلی استفاده می‌کنند. علاوه بر این، نتایج نشان داد رابطه بین جهت‌گیری‌های هدفی گرایش تسلط و اجتناب تسلط با خودناتوان‌سازی تحصیلی منفی و معنادار و رابطه بین جهت‌گیری‌های هدفی گرایش عملکرد و اجتناب عملکرد مثبت و معنادار بود. در نهایت، نتایج نشان داد در پیش‌بینی خودناتوان‌سازی تحصیلی دانشجویان، کنش متقابل بین متغیرهای جنس و جهت‌گیری‌های هدف پیشرفت از لحاظ آماری معنادار نبود.
نتیجه گیری در مجموع، عدم معناداری آماری اثر تعاملی متغیرهای جنس و جهت‌گیری‌های هدفی در پیش‌بینی خودناتوان‌سازی تحصیلی دانشجویان نشان داد رابطه بین جنس و خودناتوان‌سازی تابعی از اندازه‌های متفاوت ابعاد مختلف جهت‌گیری‌های هدف پیشرفت نیست.
مواد و روش ها در مطالعه همبستگی حاضر، ۳۲۰ دانشجو (۱۵۴ پسر و ۱۶۶ دختر) با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای به مقیاس خودناتوان‌سازی تحصیلی و پرسش‌نامه هدف پیشرفت پاسخ دادند. بر اساس منطق پیشنهادی، به منظور تعیین اینکه آیا رابطه بین جنس و خودناتوان‌سازی تابعی از جهت‌گیری‌های هدف پیشرفت است یا خیر، از چند طرح تحلیل رگرسیون سلسله‌مراتبی استفاده شد.
یافته ها نتایج تحلیل رگرسیون سلسله‌مراتبی با تأکید بر معناداری آماری رابطه بین جنس و خودناتوان‌سازی نشان داد دانشجویان پسر در مقایسه با دانشجویان دختر بیشتر از راهبرد خودناتوان‌سازی تحصیلی استفاده می‌کنند. علاوه بر این، نتایج نشان داد رابطه بین جهت‌گیری‌های هدفی گرایش تسلط و اجتناب تسلط با خودناتوان‌سازی تحصیلی منفی و معنادار و رابطه بین جهت‌گیری‌های هدفی گرایش عملکرد و اجتناب عملکرد مثبت و معنادار بود. در نهایت، نتایج نشان داد در پیش‌بینی خودناتوان‌سازی تحصیلی دانشجویان، کنش متقابل بین متغیرهای جنس و جهت‌گیری‌های هدف پیشرفت از لحاظ آماری معنادار نبود.
نتیجه گیری در مجموع، عدم معناداری آماری اثر تعاملی متغیرهای جنس و جهت‌گیری‌های هدفی در پیش‌بینی خودناتوان‌سازی تحصیلی دانشجویان نشان داد رابطه بین جنس و خودناتوان‌سازی تابعی از اندازه‌های متفاوت ابعاد مختلف جهت‌گیری‌های هدف پیشرفت نیست.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
دو فصلنامه روانشناسی معاصر
تهران، سیدخندان، ابتدای سهروردی شمالی، کوچه سلطانی (قرقاول)، پلاک ٣٧، طبقه سوم، كدپستی : 1555716755
دفتر دوفصلنامه روانشناسی معاصر، نشریه انجمن روانشناسی ایران
تلفن (ناشر):
سایت: https://bjcp.ir
ایمیل: ravanshenasi.moaser@gmail.com
