دوره 14، شماره 1 - ( 5-1398 )                   جلد 14 شماره 1 صفحات 21-12 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت: پیش‌بینی‌کننده‌های نگرش به خیانت در مردان
مهری سید موسوی* 1، جعفر محرمی2
1- کارشناسی ارشد روان‌شناسی شخصیت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران ، Ssss.50@yahoo.com
2- استادیار، گروه روان‌شناسی شخصیت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران
چکیده:   (5561 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت در نگرش به خیانت در بین مردان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بوده و جامعه‌ی آماری آن تمامی کارکنان مرد شرکت هادیان شهرداری تهران بود که از این جامعه‌ی آماری 261 نفر به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس نگرش به خیانت واتلی (2008)، پرسشنامه‌ی ناگویی هیجانی تورنتو (1994)، مقیاس ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن (1991) و مقیاس احساس تنهایی راسل، پیلائو و کاترونا (1980) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون هم‌زمان انجام شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط مثبت و معناداری بین ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت با نگرش به خیانت وجود دارد (0/001>P). علاوه بر این، نتایج تحلیل رگرسیون هم‌زمان نشان داد که ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت به ترتیب با 0/31، 0/15 و 0/14 قادر به پیش‌بینی نگرش به خیانت بودند. طبق یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان گفت ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت از عوامل مهم تأثیرگذار بر نگرش به خیانت در مردان هستند، بنابراین باید با آموزش‌های مناسب، به بهبود ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت پرداخت تا از این طریق، بتوان به کاهش خیانت در بین مردان کمک کرد.
واژه‌های کلیدی: نگرش به خیانت، ناگویی هیجانی، احساس تنهایی، ترس از صمیمیت
متن کامل [PDF 888 kb]   (4081 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (7499 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/8/1 | ویرایش نهایی: 1399/2/7 | پذیرش: 1398/7/13 | انتشار: 1398/12/4
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر، دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق