در فرایند کانون ارزیابی، ارزیاب‌ها، مهارت‌های رفتاری مرتبط با شغل را در شرکت‌کننده در تمرین­های شبیه­سازی­شده، ارزیابی می‌کنند. ارتباط بین­فردی نقطه اتکای بسیاری از تمرینات در کانون ارزیابی است. با این وجود، در مورد چگونگی شکل‌گیری این ارتباطات و رفتار شرکت­کنندگان در این راستا اطلاعات اندکی وجود دارد. تعاملات بین­فردی می­تواند در طیفی از کنترل تا پیوندعاطفی متغیر باشد و با توجه به این دو بعد، افراد از رفتار ساخت رابطه یا ارتباط مستقیم استفاده می‌کنند. به همین دلیل این پژوهش به بررسی اثر متغیرهای کنترل و پیوند عاطفی در تمرین ایفای نقش کانون‌های توسعه‌ای بر ساخت رابطه و ارتباط مستقیم در شرکت‌کنندگان کانون ارزیابی می­پردازد. شرکت‌‌کنندگان 94 دانشجوی دوره کارشناسی مدیریت و روانشناسی بودند که در تمرین ایفای نقش در کانون ارزیابی سنجش می­شدند و ارزیابان 12 نفر بودند. مداخله پژوهشی شامل هشت سناریوی طراحی شده برای کنترل پایین و بالا بود که در آنها دستورالعمل­ها در مورد پیوند عاطفی به  دو نفر ایفاگر نقش داده ‌شده بود. برای سنجش ساخت رابطه و ارتباط مستقیم از پرسشنامه توصیف رفتار رهبر استفاده شد. نتایج حاصل از رگرسیون سلسله­مراتبی نشان داد که در تمریناتی که دستورالعمل‌ها، پیوند عاطفی پایین را موجب می‌شود، رفتار ساخت ارتباط بیشتر بروز می­یابد، چنین نتیجه‌ای برای دستورالعمل‌ها با کنترل پایین هم صحیح است و باعث رفتارهای ارتباط مستقیم بیشتری می‌گردد. مطالعه حاضر به دنبال بررسی تعامل فرد و موقعیت در تمرینات AC بود و در سطح عملی این مطالعه، راهنمایی مبتنی بر شواهد و ارزشمند برای گسترش شبیه­سازی بین­فردی موثرتر در کانون ارزیابی ارائه داد.

واژه‌های کلیدی: کنترل، پیوند، ساخت رابطه، ارتباط مستقیم، کانون ارزیابی

     

---