چکیده پژوهش حاضر به منظور بررسی و مقایسه توانایی شاخص‌های آزمون نام بردن احتمالی در پیش‌بینی عملکرد ریاضی انجام شد. نمونه پژوهش 80 نفر از دانش‌آموزان پایه چهارم دبستان با مشکلات ریاضی و 80 نفر دانش‌آموزان عادی (بدون مشکلات ریاضی) پایه چهارم دبستان شهر تهران بودند. کلیه شرکت‌کنندگان آزمون ایران کی‌‌مت(IKMT) ، آزمون نام بردن احتمالی(CNT) ، مقیاس‌های فراخنای عددی (DS) در آزمون هوش وکسلر (WIT) و آزمون استروپ (ST)را تکمیل کردند. بر مبنای آزمون نام بردن احتمالی اندازه‌های مربوط به زمان پاسخ‌گویی، تعداد خود تصحیح‌گری، تعداد خطاها و کارایی به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که نمره‌های خطا و زمان پاسخ‌گویی در تکلیف دارای دو ویژگی و نمره‌های کارایی در تکالیف دارای یک و دو ویژگی در آزمون نام بردن احتمالی توانایی بیشتری نسبت به متغیرهای دیگر این آزمون در پیش‌بینی عملکرد ریاضی داشتند. همچنین نمره‌های خطا در آزمون نام بردن احتمالی با نمره تداخل آزمون استروپ (که نشان دهنده بازداری پاسخ غالب است) همبستگی معناداری نشان داد. بر حسب نتایج این پژوهش به نظر می‌رسد که در مقایسه با آزمون‌هایی مانند استروپ و فراخنای حافظه عددی، شاخص‌های آزمون نام بردن احتمالی توانایی بیشتری در پیش‌‌بینی پیشرفت ریاضی دارند. نتایج پژوهش می‌تواند در ارزیابی و طراحی مداخلات عصب- روان‌شناختی برای دانش‌آموزانی که مشکلات ریاضی دارند مفید باشد.

واژه‌های کلیدی: مشکل ریاضی، کنش اجرایی، حافظه‌کاری

متن کامل [PDF 918 kb]   (3980 دریافت)    

---