1- مرکز تحقیقات سلامت جامعه، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.
2- مرکز تحقیقات سلامت جامعه، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران. ، i.sajjadian@khuisf.ac.ir
چکیده: (2116 مشاهده)
خودارزشمندی بهمثابه شاخص سازگاری روانشناختی و کارکرد مناسب اجتماعی تلقی میشود. هدف این پژوهش اثربخشی بستهی درمانی خودارزشمندی بر نشخوارفکری و خودانتقادی زنان افسرده بود. جامعهی آماری پژوهش شامل تمام زنان 18 تا 50 سال افسرده شهر یزد بودند. نمونه شامل 30 نفر از زنان مبتلا به افسردگی بودند که بهصورت در دسترس انتخابشده و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند که برای هر یک از دو گروه پژوهش 15 نفر در نظر گرفته شد. ابزارهای پژوهش پرسشنامهی نشخوارفکری نولن هوکسما و مارو (۱۹۹۱) و پرسشنامهی خودانتقادی تامسون و زوراف (2004) بود. گروه آزمایش در هشت جلسهی 90 دقیقهای مداخله درمانی خودارزشمندی شرکت کردند. اما بیماران گروه کنترل هیچ مداخلهی درمانی دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره با استفاده از نرمافزار آماری SPSS23 استفاده شد. نتایج نشان داد، که بین میانگین نمرات نشخوار فکری در مرحلهی پیشآزمون، پسآزمون و مرحلهی پیگیری بهطور کلی تفاوت معنیداری وجود دارد (05/0>p)، همچنین بین میانگین نمرات خودانتقادی در مرحلهی پیشآزمون، پسآزمون و مرحلهی پیگیری نیز تفاوت معنیداری وجود دارد (001/0>p). بستهی درمانی خودارزشمندی با داشتن متغیرهایی مانند شفقت خود، خودآگاهی برای افراد افسرده، مانند فیزیوتراپی ذهن عمل میکند، یعنی با تحریک سیستم تسکینبخشی، زمینهی تحول آن را فراهم میکند و با تحول این سیستم، تابآوری در برابر افسردگی را بالا میبرد و میتواند باعث کاهش نشخوارفکری و خودانتقادی در زنان افسرده شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/8/17 | ویرایش نهایی: 1402/4/1 | پذیرش: 1402/5/1 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1402/5/1 | انتشار: 1402/5/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول