1- روانشناسی بالینی، واحد نائین، دانشگاه آزاد اسلامی، نائین، ایران.
2- گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نائین، ایران. ، Khoshakhlagh_h@yahoo.com
چکیده: (1123 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسهی اثربخشی آموزش شفقتدرمانی و واقعیتدرمانی بر علائم روانتنی، استرس ادراکشده و کیفیت زندگی در کارکنان حوزهی سلامت انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی پژوهش را تمام کارکنان زن و مرد شاغل در بیمارستانهای آموزشی/ درمانی معین شهر اصفهان تشکیل داد. نمونهگیری به شیوهی در دسترس انجام شد. بدینمنظور 45 نفر از کارکنان بیمارستانهای خورشید، عیسی بن مریم، امین و غرضی که داوطلب شرکت در پژوهش بودند، بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب و بهصورت تصادفی در 3 گروه آزمایش 1، گروه آزمایش 2 و کنترل (هر گروه 15 نفر) شمارش شدند. جلسات واقعیتدرمانی (گلاسر، 1998) طی 8 جلسه 60 دقیقهای برای گروه آزمایش 1 و جلسات شفقتدرمانی گیلبرت (1996)، طی 8 جلسه 90 دقیقهای برای گروه آزمایش 2 اعمال شد. در حالی که گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل مقیاس شکایات روانتنی تاکاتا و ساکاتا (2004)، پرسشنامه استرس ادراکشده کوهن و همکاران (1983) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL- BREF) بود که در مراحل پیشآزمون و پسآزمون توسط هر 3 گروه تکمیل شد. تحلیل دادهها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام شد. یافتههای پژوهش نشان داد که شفقتدرمانی و واقعیت درمانی بر علائم روانتنی، استرس ادراکشده و کیفیت زندگی کارکنان حوزهی سلامت اثربخش بود (p<0/05). این دو درمان (شفقتدرمانی و واقعیتدرمانی) اثربخشی یکسانی بر علائم روانتنی، استرس ادراکشده و کیفیت زندگی کارکنان حوزهی سلامت دارند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که شفقتدرمانی و واقعیتدرمانی میتواند تأثیر مهمی در افزایش کیفیت زندگی، کاهش علائم روانتنی و استرس ادراکشده کارکنان حوزهی سلامت داشته باشد
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1402/2/19 | پذیرش: 1402/6/9 | انتشار: 1402/9/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول