سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یکی از شایع‌ترین و مزمن‌ترین اختلالات کنشی دستگاه گوارش است که بار زیادی را بر فرد و جامعه تحمیل می‌کند. بنابراین، بررسی متغیر‌های روانشناختی مرتبط با IBS می‌تواند کمک شایانی به فهم بهتر این اختلال و مدیریت و کاهش شدت نشانه‌های آن در بیماران کند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه‌ای تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی در رابطه بین روان‌سازه‌های ناسازگار اولیه و شدت نشانه‌ها در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر بود. تعداد 180 بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (66 زن، 114 مرد) در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت-کنندگان در پژوهش خواسته شد مقیاس شدت نشانه‌های سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS-SSS)، فرم کوتاه پرسشنامه روان‌سازه‌های یانگ (YSQ-SF) و مقیاس تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی (IUS-12) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که روان‌سازه‌های ناسازگار اولیه و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی با شدت نشانه‌های IBS رابطه مثبت معنادار دارند. بین روان‌سازه‌های ناسازگار اولیه و تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی نیز رابطه مثبت معنادار وجود داشت. نقش واسطه‌ای تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی در رابطه بین روان‌سازه‌های ناسازگار اولیه و شدت نشانه‌های IBS در این پژوهش تایید نشد. براساس یافته‌های این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که روان‌سازه‌های ناسازگار اولیه و تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی، شدت نشانه‌های سندرم روده تحریک‌پذیر را پیش‌بینی می‌کنند. توجه به این متغیرهای روانشناختی، می‌تواند به فرایندهای پیشگیری، تشخیص و درمان IBS کمک کند.

واژه‌های کلیدی: سندرم روده تحریک‌پذیر، روان‌سازه، شناخت، عاطفه، تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی

متن کامل [PDF 272 kb]   (3441 دریافت)    

---