هدف اصلی این پژوهش مقایسه دو گروه از مردان همجنس­ گرا و دگرجنس­ گرا از نظر ناهمنوایی جنسیتی در دوران کودکی و نرخ باروری در شجره خانوادگی بود. در این پژوهش دو نمونه از مردان همجنس­ گرا شرکت کردند. گروه اول مردان 18 تا 39 ساله ایرانی داخل و خارج از ایران (258 مرد همجنس­ گرا، 179 مرد دگرجنس­ گرا) و گروه دوم مردان بالاتر از 40 سال ساکن تهران (42 مرد همجنس­ گرا و 30 مرد دگرجنس­ گرا) بودند. برای جمع­ آوری داده­ ها، علاوه بر اطلاعات جمعیت­ شناختی و نرخ باروری در شجره خانوادگی، از مقیاس ناهمنوایی جنسیتی کودکی (CGN-Both) و پرسش­ های مربوط به غربالگری جهت‌گیری جنسی استفاده شد. نتایج نشان داد که در هر دو گروه مردان همجنس­ گرا، میانگین ناهمنوایی جنسیتی افراد همجنس­ گرا به طور معنادار بیشتر از افراد دگرجنس­ گرا است. تفاوت ناهمنوایی جنسیتی بین مردان همجنس­ گرا و دگر جنس­ گرای بالای 40 سال به لحاظ آماری معنادار نبود. نتایج مقایسه بین همجنس­ گرایان و دگرجنس­ گرایان از نظر نرخ باروری (تولد) در شجره پدری و مادری در نمونه غیرحضوری نشان داد که فقط در متغیرهای نرخ باروری خاله­ ها و نرخ باروری در زنان شجره مادری تفاوت بین دو گروه معنادار بود. نرخ باروری در مردان همجنس­ گرا بیشتر از مردان دگرجنس­ گرا بود. تفاوت بین دو گروه مردان همجنس­ گرا و دگرجنس­ گرای بالای 40 سال برای نرخ تولد پاسخ‌دهندگان متاهل و نرخ باروری خواهران آنها معنادار بود. نرخ تولد در مورد مردان همجنس­ گرا کمتر از مردان دگرجنس­ گرا و نرخ باروری خواهران مردان همجنس­ گرا بیشتر از همتایان دگرجنس­ گرایشان بود. براساس یافته­ های این پژوهش، می­ توان نتیجه گرفت که ناهمنوایی جنسیتی در دوران کودکی و انتقال عوامل ژنتیکی، پیش­ بینی کننده گرایش احتمالی به همجنس در بزرگسالی است.