1- مدرس دانشگاه فرهنگیان ، javadbagiyan@yahoo.com
2- کاندیدا دکتری مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی رودهن، تهران، ایران
3- دانشگاه فرهنگیان
4- کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، رامهرمز، ایران
5- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
چکیده: (156 مشاهده)
مقدمه: در دو دهۀ گذشته شاهد افزایش تعداد مطالعاتی بودهایم که تابآوری در برابر خودکشی را بررسی کردند و تعداد زیادی از مطالعات اکنون در مورد این موضوع منتشر شدهاند. این پژوهش با هدف الگوی ساختاری سرسختی روانشناختی، باورهای دینی با تابآوری در برابر خودکشی: نقش میانجیگری ابعاد مثبت شفقت به خود در دوران همهگیری بیماری کووید- 19 انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 1399 تشکیل میدهند. نمونه پژوهش 350 نفر از دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نورآباد دلفان بود که به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و به پرسشنامههای سرسختی روانشناختی مدی و همکاران (1982)، باورهای دینی محقق ساخته، تابآوری در برابر خودکشی عثمان و همکاران (2004) و ابعاد مثبت شفقت به خود ریس و همکاران (2011) به صورت آنلاین پاسخ دادند. جهت ارزیابی الگوی پیشنهادی از الگویابی معادلات ساختاری و AMOS ویراست 21 و SPSS 26 استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصل از ضریب همبستگی نشان داد که بین ابعاد باورهای دینی، سرسختی روانشناختی با ابعاد مثبت شفقت به خود و تابآوری در برابر خودکشی رابطه مثبت و معنیداری وجود داشت (001/0≥P). یافتهها حاکی از برازش مناسب الگوی پیشنهادی با دادهها داشت. نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که 62 درصد از واریانس ابعاد مثبت شفقت به خود توسط باورهای دینی، سرسختی روانشناختی و 69 درصد از واریانس تابآوری در برابر خودکشی توسط باورهای دینی، سرسختی روانشناختی و ابعاد مثبت شفقت به خود تبیین میشود. نتیجهگیری: سطوح پایین باورهای دینی، سرسختی روانشناختی و ابعاد مثبت شفقت به خود را میتوان بهعنوان یک عامل تشدیدکننده اقدام به خودکشی در نظر گرفت که شدت رابطه بین خطر و اقدام به خودکشی را افزایش میدهند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1399/11/10 | پذیرش: 1399/10/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول