XML English Abstract Print


پوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش ، maskabiri@yahoo.com
چکیده:   (82 مشاهده)
حل‌مسئله به عنوان یکی از مهارت‌های مهمِ عرضی برای پرورش دانش‌آموزان در قرن بیست و یکم مورد توجه بسیاری از نظام‌های آموزشی است. در ایران نیز ذیل ساحت تربیت علمی و فن‌آوری در سند تحول آموزش و پرورش به آن توجه شده است. با این‌حال، تاکنون برنامه مشخصی برای پرورش این مهارت ارائه نشده است. این مطالعه در جهت پُرکردن فقدان این شواهد طراحی شده است. بدین منظور، 4253 دانش‌آموز پایه یازدهم شهر تهران به‌طور کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند و 32 سؤال آزمون ذیلِ 15 تکلیف عملکردی، به آن‌ها داده شد. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که نمره کلی دانش‌آموزان شهر تهران اندکی پایین‌تر از نقطه وسط مقیاس قرار دارد. نتایج مربوط به سطوح عملکردی دانش‌آموزان در حل‌مسئله هم نشان می‌دهد که 19 درصد از دانش‌آموزان حتی به سطح اول عملکردی در حل‌مسئله نرسیده‌اند. پسران در مقایسه با دختران توزیع پراکنده‌تری به‌خصوص در بخش پایینی توزیع داشتند. همچنین، دانش‌آموزان رشته ریاضی‌فیزیک، علوم‌تجربی، علوم‌انسانی، فنی‌و‌حرفه‌ای و کاردانش به ترتیب بهترین عملکرد حل‌مسئله را نشان دادند. در مقایسه بین انواع مدرسه نیز مدارس دولتی پایین‌ترین و مدارس استعداد درخشان بالاترین عملکرد را نشان دادند. به‌طور کلی، با وجود نمره کلی نزدیک به میانگین دانش‌آموزان شهر تهران، عملکرد حاصله ضعیف ارزیابی شد
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/12/30 | پذیرش: 1402/6/10

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر،دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق