دوره 16، شماره 2 - ( 5-1400 )                   جلد 16 شماره 2 صفحات 58-49 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

مقایسه‌ی مداخله‌ی متمرکز بر شفقت و مداخله‌ی تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای با جریان مستقیم در بهبود سوگیری توجه به محرک‌های منفی در افراد مبتلا به افسردگی
لیلا اسدی نوقابی1 ، خاطره برهانی* 2، شهریار غریب زاده3
1- گروه توانبخشی شناختی، پژوهشکده مغز و شناخت، دانشکده علوم شناختی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- پژوهشکده مغز و شناخت، دانشکده علوم شناختی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، Kh_borhani@sbu.ac.ir
3- پژوهشکده مغز و شناخت، دانشکده علوم شناختی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:   (1302 مشاهده)
هدف پژوهش جاری مقایسه‌ی اثر مداخله‌ی متمرکز بر شفقت و تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای با جریان مستقیم در بهبود سوگیری توجه و علائم افسردگی به محرک‌های منفی در افراد مبتلا به افسردگی بود. برای این منظور 42 نفر که نمره‌ی افسردگی ایشان بالاتر از نقطه‌ی برش پرسشنامه افسردگی بک بود با روش داوطلبانه و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 14 نفری تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان در هر سه گروه پرسشنامه‌ی افسردگی بک و آزمون کامپیوتری استروپ هیجانی را به‌عنوان پیش‌آزمون تکمیل نمودند. سپس گروه اول مداخله‌ی مبتنی بر شفقت مطابق پروتکل ده جلسه‌ای گیلبرت (گروه شفقت)، و گروه سوم 5 جلسه‌ی مداخله با تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای با جریان مستقیم (گروه تحریک)، و در گروه دوم هر دو مداخله (مداخله‌ی ترکیبی) را دریافت نمودند. نتایج تحلیل آماری با آزمون‌های ناپارامتریک حاکی از عدم اثربخشی مداخلات به‌کار رفته بر بهبود علائم افسردگی، و اثربخشی معنادار این مداخلات بر بهبود سوگیری توجه بوده و اثربخشی در گروه مداخله‌ی ترکیبی بر روی سوگیری توجه نسبت به گروه سوم بیشتر بود. لذا به ترتیب مداخله‌ی ترکیبی و بعد از آن مداخله‌ی تحریک الکتریکی جهت بهبود سوگیری توجه توصیه می‌شود.
واژه‌های کلیدی: افسردگی، تحریک الکتریکی فراجمجمه، سوگیری توجه، درمان متمرکز بر شفقت
متن کامل [PDF 1172 kb]   (548 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/7/22 | ویرایش نهایی: 1402/4/31 | پذیرش: 1401/12/26 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/12/26 | انتشار: 1402/5/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر، دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق