1- گروه روانشناسی تربیتی، دانشکدهی علوم انسانی، دانشگاه علوم تحقیقات، تهران، ایران
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکدهی علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
3- گروه روانشناسی، دانشکدهی علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
4- گروه مشاوره، دانشکدهی علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، S_imani@sbu.ac.ir
چکیده: (757 مشاهده)
هدف این پژوهش بررسی رابطهی ویژگیهای شخصیتی و کیفیت خواب با نوموفوبیا با توجه به نقش واسطهای افکار اضطرابی است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعهی آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان کارشناسی دانشگاه خوارزمی تهران در سال 1398-1399 تشکیل دادند که از این بین تعداد 303 نفر (133 دختر، 170 پسر) به روش نمونهگیری طبقهای متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامهی نوموفوبیا (NMP-Q)، عوامل شخصیتی (NEO-FFI)، افکار اضطرابی (ANTI) و کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) بود. در سطح یافتههای استنباطی رابطه بین متغیرها با آزمون همبستگی پیرسون و مدل پژوهش با تکنیک تحلیل مسیر آزمون شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS 26 و AMOS 24 انجام شد. در این پژوهش رابطهی مستقیم سه ویژگی شخصیتی روانرنجوری، برونگرایی و گشودگی به تجربه با افکار اضطرابی معنیدار بود. همچنین روانرنجوری، توافقپذیری، وظیفهشناسی، کیفیت خواب و افکار اضطرابی با نوموفوبیا به طور مستقیم ارتباط دارد. رابطهی غیرمستقیم روانرنجوری، گشودگی به تجربه و کیفیت خواب معنیدار بود اما اثر غیرمستقیم برونگرایی، توافقپذیری، وظیفهشناسی بر نوموفوبیا معنیدار نبود. نتایج نشان داد ویژگیهای شخصیتی و کیفیت خواب بهعنوان متغیرهای مستقل و افکار اضطرابی بهعنوان متغیر واسطه، عامل مهمی در پیشبینی نوموفوبیا است. بنابراین با توجه به این متغیرها میتوان برنامههایی برای پیشگیری، اعمال مداخلات و کنترل نوموفوبیا طرحریزی نمود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/10/3 | پذیرش: 1402/1/14 | انتشار: 1402/5/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول