دوره 7، شماره 1 - ( 5-1391 )                   جلد 7 شماره 1 صفحات 84-73 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه تبریز
چکیده:   (20666 مشاهده)
تعلل ورزی، یک پدیده رفتاری است که به صورت به تاخیر انداختن تکالیف، توصیف شده و موجب ایجاد استرس، احساس گناه، کاهش شدید بازدهی فردی می شود. همچنین به دلیل عدم تعهد به تکالیف و مسوولیت ها، به عدم تایید اجتماعی منجر می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش جهت گیری هدف، خودکارآمدی در خودتنظیم گری و شخصیت در تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان بود. تعداد 372 نفر از دانشجویان به شیوه تصادفی طبقه‌ای از جامعه دانشجویان دانشگاه تبریز انتخاب شدند. از پرسشنامه گرایش تعلل ورزی تحصیلی (APOQ)، هدف پیشرفت (AGI)، مقیاس انگیزش تحصیلی (SAM) ‌ و پرسشنامه پنج عاملی (NEO-FFI) جهت اندازه‌گیری متغیرها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تسلط طلبی، اجتناب از تکلیف، عملکردگریزی و عملکردگزینی به عنوان شیوه‌های جهت گیری هدف، خودکارآمدی در خودتنظیم‌گری؛ و نورزگرایی و وظیفه شناسی به عنوان ویژگی‌های شخصیتی وقوع تعلل ورزی تحصیلی را به صورت جداگانه و ترکیبی به طور معنادار پیش بینی کنند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که تعلل‌ورزی تحصیلی دانشجویان براساس جهت گیری‌های هدف، ادراکات خودکارآمدی خودتنظیم-گری و ویژگی‌های شخصیتی نورزگرایی و وظیفه شناسی قابل تبیین است. به-عبارتی، جهت‌گیری‌ها در زمینه اهداف پیشرفت، شامل ویژگی‌هایی هستند که در پیش بینی تعلل ورزی نقش متفاوتی دارند. علاوه بر این، صفات شخصیتی نیز در بسیاری از موقعیت های فردی و اجتماعی، تعیین‌کننده رفتارهای افراد هستند.
متن کامل [PDF 1687 kb]   (5362 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1391/8/22 | پذیرش: 1392/9/4 | انتشار: 1392/9/4

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر،دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق