پژوهش حاضر به منظور مقایسه نگرش معلمان ویژه و عادی نسبت به دانش‏آموزان نابینا و یکپارچه‌سازی آموزشی آنان و شناسایی متغیرهای مرتبط با نگرش‎ معلمان ویژه و عادی صورت گرفته است. در پژوهش پس رویدادی حاضر، 148 نفر معلم از دبستان‎های عادی و استثنایی شهر تهران شرکت داشتند که تعداد 74 نفر از آنها معلم ویژه دانش‎آموزان نابینا و74 نفر معلم عادی بودند. نگرش معلمان توسط مقیاس نگرش‎سنج به‎پژوه (1992) پس از اعمال انطباق‎های ضروری مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش، تماس اجتماعی، جنس، سن، گذراندن دوره ضمن خدمت، پایه تحصیلی مورد تدریس، میزان اطلاعات درباره علت‏شناسی نابینایی، میزان تحصیلات و سابقه تدریس معلمان به عنوان متغیرهای پیش‎بین و نگرش معلمان نسبت به دانش‏آموزان نابینا و نگرش نسبت به یکپارچه‎سازی آموزشی دانش‏آموزان نابینا به عنوان متغیرهای ملاک محسوب می‎شدند. برای تحلیل داده‎های این پژوهش از آزمون تی برای دو گروه مستقل و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته‎های به دست آمده نشان داد که: الف- نگرش معلمان ویژه نسبت به دانش‏آموزان نابینا و یکپارچه‏سازی آموزشی آنان به‎طور معناداری از نگرش معلمان عادی مثبت‎تر است و ب- آن گروه از معلمان عادی و ویژه‎ای که با کودکان نابینا تماس اجتماعی بیشتری داشته‏اند، اطلاعات درست‎تری راجع به آنان دارند، دوره ضمن خدمت بیشتری گذرانده‏اند، از سطح تحصیلات بالاتری برخوردارند و جوان‎تر هستند، نگرش مثبت‎تری ابراز کرده‎اند.

واژه‌های کلیدی: نگرش، معلم ویژه، معلم عادی، دانش‎آموز نابینا، یکپارچه‎سازی‎آموزشی

متن کامل [PDF 1503 kb]   (3027 دریافت)    

---