یکشنبه 23 اردیبهشت 1403
| English
دوره 17، شماره 1 - ( 9-1401 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 127-111 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش ، maskabiri@yahoo.com
چکیده: (954 مشاهده)
حل مسأله به‌عنوان یکی از مهارت‌های مهمِ عرضی برای پرورش دانش‌آموزان در قرن بیست و یکم مورد توجه بسیاری از نظام‌های آموزشی است. در ایران نیز ذیل ساحت تربیت علمی و فن‌آوری در سند تحول آموزش و پرورش به آن توجه شده است. با این‌حال، تاکنون برنامه‌ی مشخصی برای پرورش این مهارت ارائه نشده است. این مطالعه در جهت پُرکردن فقدان این شواهد طراحی شده است. بدین منظور، 4253 دانش‌آموز پایه‌ی یازدهم شهر تهران به‌طور کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند و 32 سؤال آزمون ذیلِ 15 تکلیف عملکردی، به آن‌ها داده شد. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که نمره‌ی کلی دانش‌آموزان شهر تهران اندکی پایین‌تر از نقطه‌ی وسط مقیاس قرار دارد. نتایج مربوط به سطوح عملکردی دانش‌آموزان در حل مسأله هم نشان می‌دهد که 19 درصد از دانش‌آموزان حتی به سطح اول عملکردی در حل‌‌مسأله نرسیده‌اند. پسران در مقایسه با دختران توزیع پراکنده‌تری به‌خصوص در بخش پایینی توزیع داشتند. هم‌چنین، دانش‌آموزان رشته‌ی ریاضی‌فیزیک، علوم‌تجربی، علوم‌انسانی، فنی‌وحرفه‌ای و کاردانش به ترتیب بهترین عملکرد حل مسأله را نشان دادند. در مقایسه بین انواع مدرسه نیز مدارس دولتی پایین‌ترین و مدارس استعداد درخشان بالاترین عملکرد را نشان دادند. به‌طور کلی، با وجود نمره‌ی کلی نزدیک به میانگین دانش‌آموزان شهر تهران، عملکرد حاصله ضعیف ارزیابی شد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
دو فصلنامه روانشناسی معاصر
تهران، سیدخندان، ابتدای سهروردی شمالی، کوچه سلطانی (قرقاول)، پلاک ٣٧، طبقه سوم، كدپستی : 1555716755
دفتر دوفصلنامه روانشناسی معاصر، نشریه انجمن روانشناسی ایران
تلفن (ناشر):
سایت: https://bjcp.ir
ایمیل: ravanshenasi.moaser@gmail.com
