دوره 17، شماره 1 - ( 9-1401 )                   جلد 17 شماره 1 صفحات 94-85 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس شغلی و جرأت‌ورزی زنان شاغل
منصور سودانی*1 ، ایمان بهاروند2 ، کبری محمدی2
1- گروه مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران ، sodani_m@scu.ac.ir
2- گروه مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده:   (2865 مشاهده)
استرس شغلی از تعاملات، وظایف و عوامل استرس‌زای شغلی ایجاد می‌شود و منجر به فرسودگی شغلی، افزایش غیبت، مشکلات سلامتی و ترک شغل می‌شود. افرادی دارای ویژگی‌های ذهن آگاهی بالا استرس شغلی کمتر، سازگاری بهتر و سلامت بیشتری دارند. بنابراین، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر استرس شغلی و جرأت‌ورزی زنان شاغل انجام شد. این پژوهش آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمام زنان شاغل دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 1401 تشکیل دادند که تعداد 30 نفر از آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری داوطلبانه، انتخاب و به‌صورت تصادفی به گروه آزمایش و گروه کنترل تخصیص یافتند. گروه آزمایش 8 جلسه آموزش 90 دقیقه‌ای (هفته‌ای یک جلسه) کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی را دریافت و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با مقیاس استرس شغلی پارکر و دیویس (1983) و پرسشنامه جرأت‌ورزی گمبریل و ریچی جمع‌آوری و با آنالیز کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها تفاوت معناداری بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در نمرات استرس شغلی و جرأت‌ورزی در مرحله پس‌آزمون را نشان داد (001/0p<). بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی، یک آموزش مؤثر برای کاهش استرس شغلی و افزایش جرأت‌ورزی در زنان شاغل است. با توجه به اثربخشی این روش، توجه و اجرای چنین جلساتی توسط مدیران سازمان‌ها و سایر درمان‌گران خانواده توصیه می‌شود
واژه‌های کلیدی: ذهن‌آگاهی، استرس شغلی، جرات‌ورزی، زنان شاغل
متن کامل [PDF 1213 kb]   (692 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1402/2/14 | ویرایش نهایی: 1402/4/1 | پذیرش: 1402/5/1 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1402/5/1 | انتشار: 1402/5/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر، دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق