پنجشنبه 6 اردیبهشت 1403
| English
دوره 16، شماره 1 - ( 8-1400 )
جلد 16 شماره 1 صفحات 81-69 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، salizadehfard@gmail.com
2- گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، salizadehfard@gmail.com
چکیده: (678 مشاهده)
| این پژوهش با هدف پیش‌بینی رفتارهای خودآسیب‌رسان بر اساس درک زمان، افسردگی و خودبخششگری در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری شامل تمام دانش‌آموزان 12 تا 18 سال شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، 200 نفر انتخاب شدند. پرسش‌نامهی درک زمان ملو و وورل (2015)، افسردگی بک (1961)، پرسش‌نامهی رفتارهای خودآسیب‌رسان کاونسکی و گلن (2009) و پرسش‌نامهی خودبخششگری وول، دی شی، واکینی (2008) به‌عنوان ابزار استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار PLS-3 انجام شد. نتایج نشان داد که افسردگی، خودبخششگری، حال مثبت، و حال منفی دارای اثر مستقیم معناداری بر رفتارهای خودآسیب‌رسان هستند. این درحالی است که حال منفی و گذشته‌ی منفی با میانجی‌گری افسردگی و حال مثبت با میانجی‌گری خودبخششگری، دارای اثر غیرمستقیم معناداری بر رفتارهای خودآسیب‌رسان هستند. بنابر یافته‌های پژوهش مشخص میشود که افسردگی، گذشته منفی و حال منفی، با میانجی‌گیری افسردگی موجب افزایش و خودبخششگری و حال مثبت موجب کاهش رفتارهای خودآسیب‌رسان میشوند. در مجموع نتایج از نقش چشم‌انداز زمان در پیش‌بینی اختلال رفتارهای خودآسیب‌رسان در نوجوانان حمایت میکند و بنابراین میتوان از آن در پیش‌گیری و تدوین برنامههای مداخله استفاده نمود. |
شماره‌ی مقاله: 6
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
دو فصلنامه روانشناسی معاصر
تهران، سیدخندان، ابتدای سهروردی شمالی، کوچه سلطانی (قرقاول)، پلاک ٣٧، طبقه سوم، كدپستی : 1555716755
دفتر دوفصلنامه روانشناسی معاصر، نشریه انجمن روانشناسی ایران
تلفن (ناشر):
سایت: https://bjcp.ir
ایمیل: ravanshenasi.moaser@gmail.com
