دوره 16، شماره 1 - ( 8-1400 )                   جلد 16 شماره 1 صفحات 81-69 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

بررسی مدل ساختاری ارتباط رفتارهای خودآسیب‌رسان با ادراک زمان و نقش میانجی افسردگی و خودبخشش‌گری در نوجوانان
رحیمه مدائنی بیله درق1 ، سوسن علیزاده فرد*2
1- گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، salizadehfard@gmail.com
چکیده:   (1270 مشاهده)
این پژوهش با هدف پیش‌بینی رفتارهای خودآسیب‌رسان بر اساس درک زمان، افسردگی و خودبخشش‌گری در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری شامل تمام دانش‌آموزان 12 تا 18 سال شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، 200 نفر انتخاب شدند. پرسش‌نامهی درک زمان ملو و وورل (2015)، افسردگی بک (1961)، پرسش‌نامهی رفتارهای خودآسیب‌رسان کاونسکی و گلن (2009) و پرسش‌نامهی خودبخشش‌گری وول، دی شی، واکینی (2008) به‌عنوان ابزار استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‏ها به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار PLS-3 انجام شد. نتایج نشان داد که  افسردگی، خودبخشش‌گری، حال مثبت، و حال منفی دارای اثر مستقیم معناداری بر رفتارهای خودآسیب‏رسان هستند. این درحالی است که حال منفی و گذشته‌ی منفی با میانجی‌گری افسردگی و حال مثبت با میانجی‌گری خودبخشش‌گری، دارای اثر غیرمستقیم معناداری بر رفتارهای خودآسیب‏رسان هستند. بنابر یافته‌های پژوهش مشخص می‏شود که افسردگی، گذشته منفی و حال منفی، با میانجی‌گیری افسردگی موجب افزایش و خودبخشش‌گری و حال مثبت موجب کاهش رفتارهای خودآسیب‏رسان می‏شوند. در مجموع نتایج از نقش چشم‌انداز زمان در پیش‌بینی اختلال رفتارهای خودآسیب‏رسان در نوجوانان حمایت می‏کند و بنابراین می‏توان از آن در پیش‌گیری و تدوین برنامه‏های مداخله استفاده نمود.
شماره‌ی مقاله: 6
واژه‌های کلیدی: رفتارهای خودآسیب‌رسان، افسردگی، ادراک زمان، خودبخششگری
متن کامل [PDF 1083 kb]   (593 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/5/26 | ویرایش نهایی: 1402/1/26 | پذیرش: 1401/12/1 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/12/1 | انتشار: 1401/12/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر، دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق