1- گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه خلیجفارس بوشهر، بوشهر، ایران
2- گروه روانشناسی، دانشگاه خلیجفارس بوشهر، بوشهر، ایران ، mgolestaneh@yahoo.com
3- گروه روانشناسی، دانشگاه خلیجفارس بوشهر، بوشهر، ایران
چکیده: (2150 مشاهده)
تابآوری بهعنوان توانایی و مهارتی است که فرد را قادر میسازد خود را با مشکلات و چالشها سازگار کند و این عامل کمککنندهی فرآیند تحول مثبت نوجوانی است. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطهی بین نیازهای بنیادین روانشناختی با تابآوری از طریق نقش میانجیگری خودکارآمدی در مهارتهای زندگی در دورهی نوجوانی هست. این پژوهش به روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی و در قالب مدل معادلات ساختاری انجام شد. جامعهی آماری شامل دانشآموزان دختر و پسر پایههای ششم ابتدایی، متوسطهی اول و دوم بوشهر در سال 1401- 1400 بودند که از بین جامعه تعداد 503 نفر به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. از مقیاسهای خودکارآمدی موریس (SEQ-C)، پرسشنامهی تابآوری دی کارولی جان ساگون 2014، پرسشنامهی نیازهای بنیادین روانشناختی (BSNQ)؛ گاردیا، دسی و رایان، (2000) استفادهشده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها در مدل نشان داد، مسیرهای نیازهای بنیادین روانشناختی به خودکارآمدی در مهارتهای زندگی و خودکارآمدی به تابآوری در دوره نوجوانی معنادار بودند. همچنین، مسیر نیازهای بنیادین روانشناختی بهصورت غیرمستقیم از طریق خودکارآمدی در مهارتهای زندگی با تابآوری معنادار است. با توجه به یافتههای این تحقیق، میتوان نتیجه گرفت که هر چه به اواخر نوجوانی نزدیک میشویم تأثیر نیازهای بنیادین روانشناختی بیشتر میشود و خودکارآمدی نقش واسطهای خود را در دورهی نوجوانی بهخوبی اجرا میکند. |
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/10/26 | ویرایش نهایی: 1402/5/1 | پذیرش: 1402/1/5 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1402/1/5 | انتشار: 1402/5/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول