چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش رگه‎های هسته ارزشیابی‎های خود در شیوه مقابله فرد با موقعیت‎های استرس‎زا شکل گرفته است. 217 دانشجو (81 مرد، 136 زن) از سه دانشکده دانشگاه آزاد اسلامی انتخاب شدند و به مقیاس‎های هسته ارزشیابی‎های خود (CSEs) شامل مقیاس‌های حرمت خود روزنبرگ، مقیاس خودکارآمدی تعمیم‎یافته، مقیاس نورزگرایی سیاهه شخصیت آیسنک، مقیاس درونی بودن، افراد قدرتمند و شانس و هم‌چنین پرسشنامه راه‎های مقابله (WOCQ) پاسخ دادند. نتایج نشان دادند بین سه رگه حرمت خود، خودکارآمدی تعمیم‎یافته و مسند مهارگری با مقابله مساله‎ محور و بین نورزگرایی و مقابله هیجان‌محور همبستگی مثبت معنادار وجود دارد. جستجوی حمایت‎ اجتماعی نیز با حرمت خود و خودکارآمدی تعمیم‎یافته همبستگی مثبت داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان دادند که حرمت خود، خودکارآمدی تعمیم‎یافته و مسند مهارگری، مقابله مساله‌محور و نورزگرایی، مقابله هیجان‌محور را به طور معنادار پیش‎بینی می‎کنند. افزون بر آن، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کردند حرمت خود و خودکارآمدی تعمیم‎یافته، مقابله جستجوی حمایت اجتماعی را به طور معنادار پیش‎بینی می‎کنند. با توجه به یافته‎های پژوهش حاضر می‎توان به این نتیجه دست یافت که شخصیت در مواجهه افراد با عوامل استرس‎زای مختلف، روی ارزیابی‎ها و واکنش‎های آن ها نسبت به موقعیت‎های استرس‎زا و اثربخشی کوشش‎های مقابله‎ای تاثیر می‎گذارد. با توجه به یافته‎های پژوهش حاضر می‎توان به این نتیجه دست یافت که هسته ارزشیابی‎های خود بر شیوه‎های ارزیابی فرد از موقعیت استرس‎زا، فراوانی مواجهه با عوامل استرس‎زا و عوامل استرس‎زای تجربه شده اثر می‎گذارد‎. به نظر می‎رسد هسته ارزشیابی‎های خود در تعیین پاسخ‎های مقابله‎ای، و رگه‎ها و مقابله نیز متقابلا در تعیین پیامدها اثرگذار هستند.

واژه‌های کلیدی: شخصیت، ارزشیابی‌ خود، استرس، مقابله

متن کامل [PDF 3445 kb]   (3371 دریافت)    

---